20 oktober 2023- Men zou kunnen denken, men zou kunnen hopen dat er toch nog altijd iets overblijft van het internationalisme, van de solidariteit onder de volkeren, van de steun aan onderdrukten, deugden  die ooit tot de socialistische canon behoorden. Vooral in tijden van oorlog zou men hopen dat de sociaaldemocratische nazaten van die socialisten zich toch nog altijd onderscheiden van conservatieven, rechtsen, realpolitiekers en politieke opportunisten. Men zou kunnen denken dat een filou als gewezen Labourleider Tony Blair, die met doortrapte leugens zijn land in de verfoeilijke Irak-oorlog meesleepte, dat zulke Blair een rotte appel was, maar dat de mand grotendeels onaangetast bleef.

De huidige periode telt gelegenheden genoeg om die hoop te checken. Maar de feiten zitten tegen. We hadden het over Blair, laten we het daarom eerst hebben over zijn opvolger van vandaag, Keir Starmer (de man die de rechtse ‘antisemitisme’-hetze tegen Jeremy Corbyn aanwakkerde om hem uit de voorzittersstoel te wippen). Bij een tv-interview op 11 oktober zei Starmer vlakaf dat Israël het recht heeft om water en elektriciteit te ontzeggen aan Gaza. Deze gewezen mensenrechtenadvocaat (!) was verrast dat een hoop Labour- gemeenteraadsleden ontslag namen of daarmee dreigen omwille van zulke uitspraak, en nu blijkt hij ‘verkeerd begrepen’ te zijn. Zelfs een Tory-lid van het Hogerhuis, Sayeeda Warsi, protesteerde tegen de aandrang waarmee de Labourleiding gemeenteraadsleden ontraadt om deel te nemen aan pro-Palestijnse betogingen…

Van Groot-Brittannië naar Duitsland. De machtigste sociaaldemocraat van het Europese continent, kanselier Olaf Scholz, repte zich dinsdag naar Tel Aviv en verzekerde Netanyahu’s extreemrechts apartheidsregime van zijn volle steun. “Dit is een vriendenbezoek in moeilijke tijden”, aldus Scholz, “en in deze moeilijke tijden is er voor Duitsland maar één plaats, en dat is aan de zijde van Israël.” Van zijn groene coalitiepartner moet Scholz geen tegenkanting verwachten; voor buitenlandminister Annalena Baerbock “zijn we dezer dagen allen Israëlis”. Gedurende al die jaren van onderdrukking hebben weinig Europese politici zich Palestijn gevoeld…

Over naar Nederland. PvdA en GroenLinks gaan volgend jaar samen naar de verkiezingen, en een fusie van de twee partijen is niet uitgesloten. Frans Timmermans liet er zijn zwaargewichtpositie in de Europese Commissie voor vallen en wordt samen met GroenLinks kopstuk Jesse Klaver de leider van deze ‘progressieve eenheid’. Maar de eenzijdig pro-Israëlische stellingnamen van het duo zetten veel kwaad bloed. Op hun gezamenlijk congres (14/10) werden dan de nodige formules gevonden om de bui te bezweren. Maar nieuwe commotie ontstond nadat de PvdA-GroenLinks fractie in de Tweede Kamer een motie van de ‘theocratische’ en fel pro-Israëlische SGP had goedgekeurd, wat achteraf als een vergissing werd bestempeld.

(Wat de Vlaamse evenknie van de PvdA betreft heeft Vooruit-voorzitter Conner Rousseau het momenteel te druk met zijn eigen verdediging, na zijn zatte xenofobe uitspraken over Roma, om zich met de verdediging van wie dan ook nog te kunnen bezighouden.)

Er is niet alleen de dreigende oorlog in Gaza, maar ook de aan de gang zijnde in Oekraïne. En helaas, de Europese sociaaldemocratie staat eensgezind achter de militaire ‘oplossing’ die door nóg een sociaaldemocraat van formaat, de Spaanse ‘hoge vertegenwoordiger van de EU voor buitenland- en veiligheidsbeleid’ Josep Borrell door dik en dun wordt verdedigd. Volledig unisono met de militaristische machtsdromen van rechtse Europese elites keuren sociaaldemocraten – en groenen – budgetten en beslissingen goed voor wapenleveringen die nog meer Oekraïense levens zullen eisen en het land in een nog onleefbaarder toestand zullen storten. Tot groot vermaak van de wapenindustrie en het Witte Huis…