28 november 2023 – NAVO secretaris-generaal Stoltenberg gaf gisteren misschien meer toe dan hij wilde over de NATO-visie op de oorlog in Oekraïne. Na een persconferentie werd hem door een journalist van Reuters de vraag gesteld hoe het verder moet met die oorlog, nu blijkt dat er nauwelijks nog terreinwinst geboekt wordt door het Oekraïense leger, en beide partijen ingegraven zitten in schier immobiele stellingen. Die vaststelling werd door Stoltenberg niet tegengesproken, maar hij pareerde ze met een veelzeggende uitspraak. “We moeten een onderscheid maken tussen een frontlinie die niet beweegt, en het feit dat er zwaar gevochten wordt”, aldus Stoltenberg; “militaire successen kunnen gemeten worden in vierkante meter, maar ook in het aantal verliezen dat je kunt berokkenen bij je tegenstander. De Oekraïners hebben grote verliezen kunnen opleggen aan de Russische invallers, zowel gemeten in slachtoffers als in de verzwakking van de gevechtscapaciteit.” (te zien op deze video vanaf 18 ^min 40 ^sec).

De NAVO-chef heeft het dus niet over de controle door Kiev over het hele grondgebied, over de soevereiniteit van Oekraïne, de zware tol in mensenlevens of de toekomst van dit steeds meer verwoeste land, maar over de verzwakking van vijand Rusland. Dit is niets anders dan een bevestiging dat het in Oekraïne gaat om een proxy-oorlog, die door de VS en haar NATO-bondgenoten financieel en materieel onderhouden wordt, tegen welke prijs in mensenlevens ook (zolang die ‘maar’ Oekraïens zijn) , en de verzwakking van een rivaal, hoe ondergeschikt ook, tot doel heeft. Stoltenberg heeft het onderste van zijn tong laten zien, en bevestigd wat de eigenlijke drijfveer is voor de westerse ‘solidariteit’ met Kiev.

Mensenlevens… Het ziet er steeds meer naar uit dat daar de sleutel ligt van wie de oorlog zal winnen; kanonnenvlees wordt stilaan belangrijker dan kanonnen. Dat gaf de Oekraïense opperbevelhebber Zaloezjny onlangs toe. Rusland zou al wel 150.000 man verloren hebben, maar beschikt over een veel grotere pool aan kanonnenvlees dan Oekraïne. Wat de verliezen aan Oekraïense kant zijn zei de generaal niet [1], maar de human resources geraken uitgeput (in de twee betekenissen), en zullen door de NATO niet vervangen worden. En in tegenstelling met het officiële beeld van een hele natie die bereid is te sterven om het grondgebied te verdedigen zijn er zowat 650.000 die het land ontvlucht zijn om aan de conscriptie te ontkomen.

Wie voor de beëindiging van de oorlog in Oekraïne alles inzet op een militaire overwinning, opteert dus voor een verderzetting van de slachtpartijen die nog jaren kan duren en nog honderdduizenden levens – en een veelvoud aan kreupelen en verminkten – zal eisen. Dat is nochtans de optie van zowat de hele politieke klasse in de Europese Unie, rechtsen, groenen en sociaaldemocraten. Hun zogezegde verknochtheid aan het internationaal recht en de soevereine rechten van het Oekraïense volk mist alle geloofwaardigheid nu deze principes in het geval van de Palestijnen van nul en generlei waarde blijken te zijn. En zelfs in het voor hen ‘ideale’ scenario van een Russische militaire nederlaag zijn de perspectieven voor het Oekraïense volk allesbehalve een strevenswaardig doel. Tenzij men begeesterd wordt door het vooruitzicht van een Oekraïne als leidende natie in de wapenproductie, met een grote Russischsprekende minderheid die de Palestijnen worden van een Israël aan de Zwarte Zee. (hm)

[1] Om het bij westerse bronnen te houden: de New York Times had het in augustus over 120.000 doden en 170.000 gewonden bij de Russische troepen, en 70.000 doden en 100.000 à 120.000 gewonden bij de Oekraïense.