Onder de titel Greek coal: The EU’s dirty little secret toont de Griekse energie-expert en WWF-medewerker  Nikos Mantzaris op treffende wijze aan hoe contradictorisch het EU-beleid wel is. Niemand kan beweren dat de Europese instanties geen aandacht hebben voor milieu en klimaat, maar telkens opnieuw moet men vaststellen dat het vrijemarktfundamentalisme haaks staat op een consequente ecologische politiek.

Mantzaris heeft het over de Europese ingrepen in het Griekse energiebeleid. De openbare energiemaatschappij PPC (Public Power Corporation) werd in het kader van de Troika-memoranda verplicht om 40% van de bruinkoolcentrales aan de privé te verkopen; “meer spelers betekent meer concurrentie en dus lagere prijzen”, volgens het welbekende Europese axioma. Men moet weten dat bijna twee derden van de Griekse elektriciteit uit bruinkool (ligniet) opgewekt wordt. De brandstof is in de Griekse ondergrond te vinden, maar is nog vervuilender dan gewone steenkool. Een vlugge uitstap uit het Griekse  bruinkooltijdperk is dan ook aangewezen, maar door haar concurrentiedogmatisme  stuurt de EU net aan op een verlenging van dit tijdperk. Geen privéspeler zal immers investeren in een sector als die geen toekomstperspectief heeft.

Bruinkoolwinning en elektriciteitscentrale bij Megalopolis, zuid-Griekenland.

Foto Dr. Peter Tzeferis, © Creative Commons

Maar zelfs in haar financiële berekening is de EU fout, aldus Mantzaris. Niet alleen verplicht de EU, terecht kan men zeggen, dat vervuilende centrales met dure filters worden uitgerust, maar een hervorming van het koolstofemissiesysteem (ETS, de “vervuilingsrechten”) zal de bruinkoolelektriciteit gevoelig duurder maken. De prijs van alternatieve elektriciteitsbronnen daarentegen gaat omlaag …

Is er dan geen enkel overleg tussen de verschillende diensten van de Europese Commissie, vraagt Mantzaris zich af. Het ene departement wil privé-investeerders aantrekken in de bruinkoolsector, het andere wil die sector met hogere emissieprijzen ontmoedigen.

Misschien moeten we de sleutel voor deze contradictie zoeken in het feit dat een nieuwe Griekse bruinkoolcentrale, volgens de planning operationeel in 2022, door een Duitse firma gebouwd wordt en dat de kredietverstrekking gewaarborgd wordt door de Frans-Duitse kredietverzekeraar Euler Hermes van de Allianz Groep? (hm)