Komende evenementen

Vredes- en andere betogingen

27 februari 2023 – In Berlijn telde junge Welt zaterdag 35.000 mensen – de politie en Der Spiegel hadden het over 13.000 deelnemers –  op de vredesbetoging waartoe het dissidente Linke-kopstuk Sarha Wagenknecht samen met de journaliste en feministe  Alice Schwarzer hadden opgeroepen Hun vredesmanifest kreeg tot nog toe  673.000 ondertekenaars. De betogers werden onder andere toegesproken door de voormalige generaal van de Bundeswehr Erich Vad, die opriep tot onderhandelingen en “het einde van de oorlogsrethoriek in Duitsland”.

In Londen was het de Stop the War coalition die zaterdag de betoging organiseerde. Eén van de deelnemers was Jeremy Corbyn, maar natuurlijk niet zijn opvolger Keir Starmer, de huidige voorzitter van de Labour Party. Als trouwe NAVO-adept verbiedt Starmer al zijn parlementsleden deel te nemen aan initiatieven van Stop the War. Er waren tussenkomsten door de bekende activist en auteur Tariq Ali, het Ierse europarlementslid Clare Daly en haar Duitse collega Andrej Hunko (Die Linke). Maar een succes kan men de opkomst, 4000 mensen volgens de Morning Star, niet noemen.

In Brussel werd op zondag door zo ‘n 3000 mensen betoogd. Het initiatief ging uit van de koepel “Europa voor vrede en solidariteit”, met meer dan 30 organisaties. Daaronder ook de twee grote vakbonden, maar dat zorgde niet voor een toeloop van syndicalisten. Eerder opvallend waren christelijk geïnspireerde groepen als Pax Christi of de Egidiobeweging; er was trouwens een tussenkomst door de 87-jarige non Jeanne Devos die een groot deel van haar leven in de Indische sloppenwijken doorbracht.

 

De betoging in Brussel, 26 februari. Foto Vrede.

Het platform van de Brusselse betoging was zeer laag gehouden, en ging niet in op de verantwoordelijkheden van de NAVO, de Europese Unie of die van de eigen regering en partijen. De bedoeling was natuurlijk zoveel mogelijk organisaties te kunnen betrekken, waarbij ook rekening moet gehouden worden met onenigheid over de kwestie van de bewapening van Oekraïne in tal van organisaties. Maar men moet vaststellen dat ook dit apolitiek platform geen massa’s op de been bracht.

En dit geldt niet enkel voor België. Verzet tegen de militaire optie om tot een vredesregeling te komen is momenteel een minderheidsstandpunt. De opkomst in Berlijn kan nog aanzienlijk genoemd worden, maar 4000 in Londen is dat niet. Voor andere landen is het moeilijk om betrouwbare informatie te vinden. Veel media vermelden alleen betogingen met sterke Oekraïense deelname, die opriepen voor méér en krachtiger wapens, en het lijdt weinig twijfel dat dit soort betogingen Europawijd numeriek de sterkste waren. Ze werden gesteund, en ook vaak toegesproken door politici van de mainstream partijen, maar ook een aantal linkse organisaties en personaliteiten gaan mee met de stelling dat een rechtvaardige vrede in Oekraïne alleen bereikt kan worden door een victorie op het slagveld.

Een hoop mensen zullen oprecht overtuigd zijn dat op die manier de slachtoffers van de wrede oorlog die Rusland ontketende het best gediend worden. Voor een keer schilderen die media hoe wreed een oorlog wel is, een taak die ze veel minder behartigd hebben bij ‘onze’ aanvalsoorlogen. Dat we met onze wapenleveringen en sancties ‘solidair’ zijn is ook wat ons voorgehouden wordt door onze regeringen, de Europese Unie, onze ‘bondgenoten’ en de media; en wie daar tegen is, is voor Poetin… Maar van ernstige linkse organisaties zou men wel iets anders mogen verwachten.

Het wordt een strijd van lange adem voor de vredesbeweging om tegen deze militaristische stromingen in te gaan. (hm)

 


 

 

Een reactie op “Vredes- en andere betogingen”

  1. Inderdaad Herman. Er was weinig ophef inde mainstream media over dit waardevol initiatief. Naar mijn mening is het neoliberalisme er in geslaagd de politiek in de marginaliteit te duwen Het uitgangspunt van het neoliberalisme is niet de rijke rijker maken. Het neoliberalisme heeft als principe dat de staat machteloos is om tegemoet te komen aan de sociale behoeften van zijn onderdanen en dus de markt de enige uitkomst is ! Dat heeft tot gevolg dat het sociale bindmiddel er niet meer is .En de Staat wodt beschouwd als een dienstloket ! Als daarenboven de Linkse ook op die markt ( de derde weg) hun oplossing gaan zoeken ja dan blijft er weinig over van het collectieve. Daarenboven heeft de Elite heel wat van haar pluimen verloren als voortrekkers . Met Elite bedoel niet alleen de politiek maar al diegene die in het publiek woord voeren of schrijven. De financiële crisis, De Pandemie, De ecologie,Quatargate enz en nu het conflict in Ukraine. Vervolgens kun je van de gewone mens die zich dagelijks door hun bestaan worstelen niet al teveel vragen ! De meeste mensen leven in een moreel grijs gebied een veilige ruimte waar enthousiasme plaats heeft gemaakt voor acceptatie. Het is dan ook niet verwonderlijk dat we gemanipuleerde info als waar beschouwen en we niet de moeite doen de waarheid te achterhalen en zeker niet wanneer de beelden en de info ons wereldbeeld versterken .
    Samengevat kunnen we stellen dat die Elite heeft gefaald en haar waardigheid en prestige tracht op te krikken door het begrip veiligheid (nationaal en internationaal ) te bespelen en ten tweede de samenleving die moeten vechten om te overleven.
    Dit maakt het voor de wakkere burgers die er nog zijn uitermate moeilijk de bevolking op straat te brengen voor een nobel doel !

Laat een reactie achter

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *