13 oktober 2014 – Eén van de meest verwerpelijke onderdelen van de vrijhandelsverdragen die  de EU wil afsluiten met de USA en Canada (TTIP en CETA) zijn de speciale private rechtbanken die zich uitspreken over klachten van multinationals tegen overheden. Een regering wil het roken ontmoedigen door het verbod op aantrekkelijke sigarettenverpakking ? Een tabaksgigant (zoals Philip Morris) spant een geding in voor een ‘arbitragehof’ waar private advocaten zich uitspreken over de schadevergoeding die de betrokken overheid moet betalen wegens de ontlopen winsten. Het perverse procédé is bekend als ISDS (Investor-State Dispute Settlement) en maakt deel uit van TTIP en CETA. Volgens de Europese Commissie wordt door tegenstanders  een totaal verkeerd beeld opgehangen van ISDS, om zo het publiek schrik aan te jagen.

Maar wat schrijft The Economist – het lijfblad van de kapitalistische gilde – van 11 oktober over ISDS?
“Als je het publiek ervan wilde overtuigen dat internationale handelsovereenkomsten een middel zijn om multinationals rijk te maken ten koste van gewone mensen, dan moet je het volgende doen: geef aan buitenlandse firma’s het uitzonderingsrecht om beroep te doen op besloten rechtbanken met zwaar betaalde bedrijfsjuristen, om compensaties te bekomen telkens een regering een wet laat stemmen om bv. het roken te ontraden, het milieu te beschermen of een kernramp te voorkomen. Maar dat is net wat duizenden vrijhandels- en investeringsakkoorden de voorbije vijftig jaar hebben gedaan via de ISDS-procedure.” Zo hoor je het ook eens van een ander. Het hele artikel hier. (hm)