Vandaag wordt er in Frankrijk gestaakt en gemanifesteerd door taxichauffeurs, luchtverkeersleiders, leerkrachten, ziekenhuispersoneel en andere delen van de openbare dienst. Sinds 2010 zijn er voor de ambtenaren geen aanpassingen aan de levensduurte meer geweest, een reden voor de vakbonden CGT, FO en Solidaires om in september 2015 het regeringsvoorstel over lonen en loopbanen in de openbare dienst te verwerpen.
In het Franse onderwijs dateert het misnoegen ook niet van gisteren. In het middelbaar is er sinds verleden jaar verzet tegen de geplande hervorming “collège 16” die vanaf volgend schooljaar zou ingaan. Een leerkracht in het lager onderwijs verdient na 15 jaar dienst netto € 2100.
Taxichauffeurs van hun kant verzetten zich tegen een deregulering in hun sector die een toenemende concurrentie inhoudt vanwege Uber en gelijkaardige platforms zoals VTC of SnapCar.
De vakbondsacties van vandaag gaan uit van de openbare diensten, maar ook die van de privé hebben redenen genoeg om zich te mobiliseren. De ‘socialistische’ regering Valls wil een grondige hervorming van het arbeidsrecht doorvoeren. Emmanuel Macron, gewezen zakenbankier bij Rothschild & Cie Banque en vandaag François Hollandes minister van Economie, zei op het onderonsje van de 1% in Davos dat “de 35-urenweek de facto verdwijnt”. Hollande heeft weliswaar altijd verklaard dat die behouden blijven, maar het de facto van Macron wijst de weg naar de oplossing. Nu bestaat er een minimumtarief voor overuren van 25% (dus minstens een premie van een kwart per gewerkt overuur), maar een bedrijfs-CAO kan dit tot 10% verminderen. Het is bekend dat Macron ook dit bodemtarief van 10% wil doen sneuvelen; de 35-urenweek is dan inderdaad de facto verdwenen… De kameraad-bankier liet zich zelfs ontvallen dat een dergelijke CAO niet noodzakelijk door een meerderheid zou moeten goedgekeurd worden.
De Franse regering voelt natuurlijk ook de hete adem van de Europese Commissie, die een kruisvaart voert tegen betekenisvolle collectieve arbeidsovereenkomsten, door ze tot het bedrijfsniveau te verlagen. Die adem is des de heter aangezien Frankrijk onder een soort Europees gedoogregime verkeert, en door Brussel voorlopig niet bestraft wordt voor te grote deficits. De cocktail van een steeds repressiever soberheidsbeleid, grote sociale misnoegdheid en strijdbare tradities zou Frankrijk kunnen toevoegen aan het rijtje landen als Griekenland, Portugal en Spanje als haard van verzet tegen de neoliberale EU. Het grote probleem, en het grote gevaar, hierbij is echter dat het het extreemrechtse Front National is dat zich kan opwerpen als “verdediger van de kleine man”. De inzet is niet gering voor de linkse krachten in Frankrijk! (hm)
