26 januari 2012 – In België was de Europese soberheidspolitiek ‘buitenlands nieuws’ zo lang er geen regering was. Sinds het aantreden van de regering Di Rupo op 6 december (sociaal-democraten van sp.a en PS, christen-democraten van CD&V en CDH en liberalen van Open VLD en MR) is dat wel even anders. Het was nog geen Kerstmis of deze ‘socialistisch’ geleide regering joeg er tijdens een nachtelijke zitting een pensioenhervorming door, die naar alle waarschijnlijkheid meer door de Europese Commissie wordt geapprecieerd dan door de Belgen. Minister van Werk Monica De Coninck (sp.a) pleit dan weer voor flexibele arbeidscontracten van zes tot acht maanden, voor werklozen van lange duur, gemakkelijk verbreekbaar door de werkgever. Voor de “maatschappelijk onaangepasten” denkt ze aan werkzaamheden van openbaar nut.
Niet zo verwonderlijk dus dat de Belgische vakbonden een algemene staking aankondigden voor maandag 30 januari. In de media en vanuit bedrijfsleiderskringen werd hiertegen een echte hetze geënsceneerd; verbazender is de deelname in deze hetze van … kersvers sp.a-voorzitter Bruno Tobback. In een interview met Le Soir heeft hij het over een nationale staking als ‘een atoombom‘. “Je moet de atoombom houden voor een wereldoorlog, voor de laatste strijd, voor een rechtse regering die echt rechtse maatregelen neemt.” Dat er binnen de socialistische vakbond ABVV gesproken wordt over ‘antisocialistische maatregelen’ kan er bij hem niet in.
Met dergelijke uitlatingen probeert de sp.a voorzitter misschien een graantje mee te pikken uit de antisyndicale voederbak; met slechts 14,6% van de stemmen in Vlaanderen (2010) moet het verleidelijk zijn te kijken in de richting van het grote NV-A kiezerspubliek (27,8%). In franstalig België ligt dat wel even anders. De PS (partij van de nieuwe eerste minister Elio Di Rupo) behaalde 37,6% van de stemmen en is er bij verre de grootste partij. De stakingsbereidheid bij de FGTB (franstalige tegenhanger van het ABVV) staat buiten kijf. Een iets voorzichtiger aanpak is dus aangewezen in het zuiden van het land. Twee weken geleden haalde PS-minister Paul Magnette nog uit naar de Europese Commissie, “een ultraliberaal bastion”, dat Europa drijft in een “recessie van vijftien jaar”, en “niet beschikt over de noodzakelijke democratische legitimiteit”. PS-minister-president van de Franse Gemeenschap Rudi Demotte beperkt zijn commentaar op de staking tot een pleidooi voor sociale vrede. “We moeten de draad van de dialoog terug opnemen”, zei hij. En Tobbacks ambtgenoot, PS-voorzitter Thierry Giet, zegt dat er niet nog méér kan bespaard worden.
De mobilisatie van de Belgische arbeidersbeweging zal maandag dus nauwgezet geobserveerd worden. Vanuit de Belgische partijhoofdkwartieren, ongetwijfeld, maar ook vanuit de Europese machtscentra. Er is trouwens een Europese top maandag in Brussel; een ondermaatse staking in een van de meest gesyndiceerde lidstaten zou als een mandaat beschouwd worden voor nog méér antisociale maatregelen. (hm)