De conservatieve Britse premier Theresa May liet in een toespraak in haar kaarten kijken voor de komende onderhandelingen over de uitstap uit de EU. Een opvallend element was de nauwelijks verholen chantage: als zij geen goed handelsakkoord krijgt met de EU zou May kunnen kiezen voor een alleengang, steunend op verregaande fiscale voordelen en deregulering ten voordele van het bedrijfsleven op het eiland.

Daar tegenover staat de Europese Unie waarvan de samenhang de laatste tijd aardig wat klappen kreeg, en die zich door May niet verder uit elkaar wil laten spelen. Dat houdt in dat het ‘alles of niets’ is: of je accepteert het geheel van de vrije marktregels die de basis vormen van de Unie, of je zet jezelf erbuiten, en dan verlies je ook alle voordelen.

Het beloven de komende jaren harde onderhandelingen te worden, waarbij van ‘broederschap tussen de Europese volkeren’ niet veel te merken zal zijn, integendeel: ‘wij’ hier op het continent zullen opgeroepen worden de rangen te sluiten tegen de vermaledijde Britten, en aan de andere kant van het Kanaal zal May precies het omgekeerde priberen.

Dat is wel het laatste wat we moeten willen.

Het is dus dringender dan ooit de banden met de linkerzijde op het eiland aan te halen, om samen te blijven ijveren voor een ander Europa. Zo kijken we met belangstelling uit naar de conferentie die de People’s Assembly nu donderdag 19 januari organiseert in Londen, voor een groot gesprek van politiek links, sociale bewegingen en vakbonden over wat zij willen met de Brexit. Europees links zou op dergelijke conferentie niet mogen ontbreken. (fs)