20 februari 2015 – Men kan moeilijk ontkennen dat het Europees beleid, vooral sinds het uitbreken van de financiële crisis, er een is van de rijke, economisch sterke landen tegen arme met zwakke economieën. Onder de eersten telt men  vanzelfsprekend exportkampioen  Duitsland, en verder Finland, Oostenrijk, Nederland, vaak ook België, terwijl Griekenland, Portugal, Roemenië, Bulgarije …  ontegensprekelijk tot de verliezers moeten gerekend worden. Daartussen zitten ’twijfelgevallen’, zoals Ierland dat een paar jaar geleden nog tot de winners moest gerekend worden, Frankrijk dat een hoge stem in het Europees kapittel heeft maar economisch niet aan Duitsland kan tippen, Italië waarvan men vaak vreest dat het de volgende rotte appel in de eurozone wordt…

Maar hieruit besluiten dat het in Europa gaat tussen rijke Duitsers (Finnen, Oostenrijkers, Nederlanders …) en arme Grieken (Portugezen, Roemenen …) klopt niet. Zopas verscheen een rapport [1] opgemaakt door een koepelorganisatie van Duitse welzijnsorganisaties (Paritätische Wohlfahrtsverband). De belangrijkste bevindingen zijn de volgende:

1. De armoede in Duitsland heeft een rekordhoogte bereikt: 15,5%, 12,5 miljoen mensen
2. Die toename van de armoede is bijna in heel Duitsland vast te stellen; slechts in drie van de zestien Länder was er een (lichte) vermindering.
3. Waar de armoede in vorige jaren reeds sterk toenam, doet ze dit nog steeds: in het Ruhrgebied, in Bremen, Berlijn en Mecklenburg-Vorpommern;
4. De afstand tussen de minst en meest getroffen regio’s neemt toe, van 17.8% naar 24.8%
5. Een nieuw armoedegebied tekent zich af: de regio Köln-Düsseldorf;
6. Werklozen en alleenstaande ouders zijn de belangrijkste risicogroepen: 60% van de werklozen en 40% van de alleenstaande ouders zijn arm.
7. De kinderarmoede blijft zeer hoog: 19,2%
8. De sterkste toename van de armoede, met een factor vier, doet zich voor onder de gepensioneerden.

In Europa is het dus niet zozeer rijke landen tegen arme, maar rijken tegen armen. De rijken – en diegenen die zich politiek aan hun zijde scharen – beheersen de politieke machtscentra en dicteren het beleid. Zo ziet men vandaag dat regeringen van “arme” landen als Spanje of Portugal  zich achter de politieke lijn van de Duitse regering tegenover Griekenland plaatsen.

In Europa is niet een gevecht tussen rijke en arme landen bezig, maar een burgeroorlog van rijken tegen armen, van kapitaal tegen arbeid. (hm)

[1] Die zerklüftete Republik. Bericht zur regionalen Armutsentwicklung in Deutschland 2014, februari 2015, 52 blz, hier downloaden.