Begin april brachten we een berichtje over een ontwerpresolutie over de controle van EU-subsidies aan niet-goevernementele organisaties (ngo’s). Het was opgesteld door een europarlementariër van de Europese christen-democraten (EVP), de CDU-er Markus Pieper. Pieper was niet te spreken over steun aan ngo’s “die honderden miljoenen euros ontvangen van de Europese Commissie” en dan nog durven het Europees handelsbeleid aan te vallen”. Een van de geviseerden was trouwens het in Amsterdam gevestigde Transnational Institute (TNI), dat zich verdienstelijk maakt in o.a. het verzet tegen TTIP en CETA. Meneer Pieper deed ook een aantal voorstellen om “misbruiken” in de toekomst te vermijden. Zo zou er geen geld meer mogen zijn “voor groepen waarvan de doelstellingen tegengesteld zijn aan de fundamentele waarden van de Europese Unie, democratie, mensenrechten en/of strategische doelstellingen van de Europese instellingen in verband met het handels- en veiligheidsbeleid“.

Euractiv brengt vandaag enkele aanwijzingen die licht werpen op de ijver van de heer Pieper en medestanders. Op 27 juni patroneerden EVP en Europese Conservatieven (ECR) een conferentie in het Europees Parlement onder de titel “Evaluating Impact: EU funding to NGOs”. Onder de sprekers een vertegenwoordiger van NGO Monitor, een in Jerusalem gevestigde organisatie die het gemunt heeft op ngo’s “die beweren mensenrechten en humanitaire aangelegenheden te bevorderen”. Volgens Gerald Steinberg, de voorzitter van deze lobby, gaan er miljoenen euros naar radicale politieke ngo’s die het beeld versterken van de Palestijnen als slachtoffers en Israelis als onderdrukkers. Daardoor steunt de EU de boycott en isolering van Israel.

Een tweede slachtoffer van het al te gulle subsidiebeleid aan radicale ngo’s kwam eveneens aan het woord: de glyfosaat-industrie, in casu Monsanto. Informeel woordvoerder voor deze belangen was David Zaruk, een communicatiespecialist van de Université Saint-Louis (Brussel).

Het is bijna grappig dat deze duistere krachten, die het coulissenwerk verrichten voor commerciële of geostrategische belangen, hun manoeuvres in het teken plaatsen van “meer transparantie”. Nu ja, het hele Europese handels- en veiligheidsbeleid staat tenslotte ook in het teken van het welzijn van de burgers… (hm)