door Jonathan Cook (*)
11 oktober 2023

 

De huidige lawine van sympathiebetuigingen met Israël zou iedereen met een beetje hart moeten aan het wenen zetten.

Niet omdat het niet vreselijk is dat Israëlische burgers in zulke grote aantallen sterven en lijden. Maar omdat Palestijnse burgers in Gaza decennium na decennium te maken hebben gehad met herhaalde aanvallen van Israël, die veel meer leed hebben veroorzaakt, maar nooit een fractie van de bezorgdheid hebben opgewekt die nu wordt geuit door westerse politici of publieke opinies.

De hypocrisie van het Westen over  Palestijnse strijders die honderden Israëli’s doden en verwonden en tientallen anderen gijzelen in gemeenschappen rondom en binnen de belegerde Gazastrook is inderdaad grimmig.

Dit is de eerste keer dat de Palestijnen, opgesloten in hun enclave aan de kust, erin zijn geslaagd om Israël een belangrijke slag toe te brengen die vaag vergelijkbaar is met de wreedheid waarmee de Palestijnen in Gaza herhaaldelijk zijn geconfronteerd sinds ze ze in een kooi werden opgesloten in 2007, toen Israël begon met zijn blokkade van het gebied over land, zee en in de lucht.

Westerse media noemen de uitbraak uit de gevangenis en de aanval door Palestijnen uit Gaza “ongekend” – en beschrijven dit als de meest rampzalige fout van de Israëlische inlichtingendiensten sinds de verrassingsaanval van precies 50 jaar geleden bij de Jom Kippoer oorlog.

De Israëlische premier Benjamin Netanyahu heeft Hamas, die nominaal de leiding heeft over de openluchtgevangenis van Gaza, beschuldigd van het beginnen van “een wrede en kwaadaardige oorlog”. Maar de waarheid is dat de Palestijnen niets zijn “begonnen”. Ze zijn er na zoveel strijd in geslaagd om een manier te vinden om hun kwelgeest te kwetsen.

Het is onvermijdelijk voor de Palestijnen, zoals Netanyahu ook opmerkte, “dat de prijs zwaar zal zijn”,  vooral voor burgers. Israël zal de gevangenen de zwaarste straf opleggen voor hun schaamteloosheid.

Kijk hoe weinig sympathie en zorg er vanuit het Westen zal zijn voor de vele Palestijnse mannen, vrouwen en kinderen die opnieuw door Israël worden gedood. Hun immense lijden zal worden verdoezeld en gerechtvaardigd door de term “Israëlische vergelding”.

 

De echte lessen

Alle huidige analyses die zich richten op de “blunders” van de Israëlische inlichtingendienst leiden de aandacht  af van de echte les van deze snel evoluerende gebeurtenissen.

Niemand gaf er echt om toen de Palestijnen van Gaza werden onderworpen aan een door Israël opgelegde blokkade die hen de primaire levensbehoeften ontnam. De enkele tientallen Israëli’s die gegijzeld werden door Hamasstrijders verbleken in vergelijking met de twee miljoen Palestijnen die bijna twintig jaar door Israël gegijzeld werden in een openluchtgevangenis.

Niemand gaf er echt om toen bleek dat de Palestijnen van Gaza door Israël op een “hongerdieet” waren gezet – er werd slechts beperkt voedsel binnengelaten, berekend om de bevolking nauwelijks te voeden.

Niemand gaf er echt om toen Israël de kust-enclave om de paar jaar bombardeerde, waarbij elke keer vele honderden Palestijnse burgers omkwamen. Israël noemde het gewoon “het gras maaien“. De vernietiging van uitgestrekte gebieden van Gaza, waar Israëlische generaals over opschepten als het terugbrengen van de enclave naar het Stenen Tijdperk, werd geformaliseerd als een militaire strategie die bekend staat als de “Dahiya doctrine“.

Niemand gaf er echt om toen Israëlische sluipschutters zich richtten op verpleegsters, jongeren en mensen in rolstoelen die kwamen protesteren tegen hun gevangenschap door Israël. Vele duizenden mensen bleven achter als geamputeerden nadat die sluipschutters opdracht hadden gekregen om de demonstranten lukraak in hun benen of enkels te schieten.

De westerse bezorgdheid over de dood van Israëlische burgers door toedoen van Palestijnse strijders is moeilijk te verkroppen. Zijn er de afgelopen 15 jaar niet vele honderden Palestijnse kinderen gestorven tijdens de herhaalde Israëlische bombardementen op Gaza? Waren hun levens niet even belangrijk als die van Israëliërs – en zo nee, waarom niet?

Na zoveel onverschilligheid voor zo lang, is het moeilijk om de plotselinge afschuw van westerse regeringen en media te aanhoren, nu  Palestijnen uiteindelijk een manier gevonden hebben om effectief terug te slaan met een afspiegeling van Israëls onmenselijke, decennialange beleid.

Nu worden de maskers afgelegd en ligt het onverhulde racisme bloot, dat westerse hoofdsteden laten overkomen als morele bezorgdheid.

 

Tappen uit het hypocrisie-vaatje

De Oekraiense president Volodymr Zelensky tapt uit dit hypocrisie-vaatje. In het weekend publiceerde hij een lange tweet waarin hij de Palestijnen veroordeelde als “terroristen” en Israël zijn onwrikbare steun toezegde.

Hij beweerde dat “Israëls recht op zelfverdediging onbetwistbaar is” en voegde eraan toe: “De wereld moet verenigd en solidair zijn, zodat terreur niet probeert het leven waar en wanneer dan ook te breken of te onderwerpen.”

Men vergeet te ademen bij zoveel verdraaiing van de werkelijkheid. De Palestijnen kunnen het leven in Israël niet “onderwerpen”. Ze hebben die macht niet, ook al zijn er een paar kortstondig in geslaagd om uit hun kooi te breken. Het is Israël dat het Palestijnse leven al tientallen jaren onderwerpt.

Niet alle vormen van “terrorisme”, zo lijkt het, zijn gelijk in de ogen van Zelensky, of zijn beschermheren in Westerse hoofdsteden. Zeker niet het staatsterrorisme van Israël dat het Palestijnse leven al tientallen jaren tot een ellende maakt.

Hoe kan Israël een “onbetwistbaar recht” hebben om zich te “verdedigen” tegen de Palestijnen wiens grondgebied het bezet en controleert? Om Zelensky’s logica toe te passen, hoe kan Rusland dan niet evenveel aanspraak maken op “zelfverdediging” wanneer het Oekraïners doodt die proberen grondgebied te bevrijden van de Russische bezetting?

Israël, de veel sterkere, oorlogszuchtige partij, verwoest nu Gaza “als vergelding”, zoals de BBC het formuleert, voor de laatste Palestijnse aanval.

Dus op welke gronden zullen Zelensky of zijn gezanten Moskou kunnen veroordelen als het raketten afvuurt “als vergelding” voor Oekraïense aanvallen op Russisch grondgebied? Als Palestijns verzet tegen Israëls bezetting van Gaza terrorisme is, zoals Zelensky beweert, is Oekraïens verzet tegen de Russische bezetting dan niet net zo goed terrorisme?

 

Schuilen kan niet

Door Israël bij te treden in zijn misleidingen, hebben zijn bondgenoten het mogelijk gemaakt om steeds schandaliger leugens te verspreiden. In het weekend waarschuwde Netanyahu de Palestijnen in Gaza om “nu te vertrekken” omdat Israëlische troepen zich voorbereidden om “met alle geweld op te treden”.

Maar Netanyahu weet, net als zijn westerse handlangers, dat de bevolking van Gaza nergens heen kan vluchten. Er is geen schuilplaats. Palestijnen zijn ingesloten in Gaza sinds Israël het belegerde over land, zee en door de lucht.

De enige Palestijnen die Gaza kunnen “verlaten” zijn de gewapende facties die uit hun door Israël opgelegde gevangenis zijn gebroken en die door westerse politici en media worden aangeklaagd als “terroristen”.

Westerse regeringen die zo geschokt zijn door de Palestijnse aanval op Israël, zijn ook de regeringen die zwijgen nu Israël de elektriciteit afsluit naar de gevangenis die Gaza is – opnieuw als vermeende “vergelding”.

De collectieve bestraffing van twee miljoen Palestijnen in Gaza, die voor stroom afhankelijk zijn van Israël omdat Israël elk aspect van hun leven in de enclave controleert, is een oorlogsmisdaad.

Vreemd genoeg begrijpen Westerse bewindslui dat het een oorlogsmisdaad is wanneer Rusland elektriciteitscentrales in Oekraïne bombardeert, waardoor het licht uitgaat. Ze schreeuwen dat de Russische president Vladimir Poetin voor het Internationaal Strafhof in Den Haag moet worden gesleept. Waarom is het dan zo moeilijk voor hen om de parallellen te begrijpen van wat Israël Gaza aandoet?

 

Gewaagde ontsnapping

Er zijn twee directe en contrasterende lessen te trekken uit wat er dit weekend is gebeurd.

De eerste is dat de menselijke geest niet eindeloos gekooid kan worden. De Palestijnen in Gaza hebben voortdurend nieuwe manieren bedacht om uit hun ketenen te breken.

Ze hebben een netwerk van tunnels gebouwd, waarvan Israël de meeste heeft gelokaliseerd en vernietigd. Ze hebben raketten afgevuurd die steevast werden neergeschoten door steeds geavanceerdere onderscheppingssystemen. Ze hebben massaal geprotesteerd tegen hun opsluiting achter de zwaar versterkte hekken, beheerst door torens met machinegeweren, alleen om neergeschoten te worden door sluipschutters.

Nu hebben ze een gewaagde ontsnapping opgezet. Israël zal de enclave met massale bombardementen dwingen tot onderwerping, maar natuurlijk alleen “als vergelding”. Het verlangen van de Palestijnen naar vrijheid en waardigheid zal er niet minder op worden. Er zal een andere vorm van verzet ontstaan, ongetwijfeld nog brutaler.

En wie het meest verantwoordelijk zal zijn voor die brutaliteit is Israël, en het Westen dat het zo gul steunt, omdat Israël weigert te stoppen met het brutaliseren van de Palestijnen die het dwingt onder zijn heerschappij te leven.

De tweede les is dat Israël, dat eindeloos wordt verwend door zijn westerse beschermheren, nog steeds niet geneigd is om aan bovenstaande fundamentele waarheid gehoor te geven. De retoriek van de huidige regering van fascisten en joodse supremacisten mag dan bijzonder lelijk zijn, er bestaat een brede consensus onder Israëli’s van alle politieke strekkingen dat de Palestijnen onderdrukt moeten blijven worden.

Daarom zal de zogenaamde oppositie niet aarzelen om de militaire bestorming van de lang belegerde enclave Gaza te steunen, waarbij nog meer Palestijnse burgers worden gedood om hen “een lesje te leren”, een les die niemand in Israël verder kan uitleggen, behalve dat de Palestijnen hun permanente inferioriteit en gevangenschap moeten accepteren.

De “goede Israëli’s” – oppositieleiders Yair Lapid en Benny Gantz – zijn al in gesprek met Netanyahu om samen met hem een “regering van nationale eenheid in noodsituaties” te vormen.

Welke “noodsituatie”? De noodsituatie van Palestijnen die het recht opeisen om niet als gevangenen in hun eigen thuisland te leven.

Israëli’s en westerlingen kunnen doorgaan met hun mentale gymnastiek om de onderdrukking van de Palestijnen goed te praten en hen elk recht op verzet te ontzeggen. Maar de hele wereld kan nu hun hypocrisie en zelfbedrog onderkennen.

 

(*) Jonathan Cook  is een Britse freelance journalist die schreef voor de Guardian, Observer, The Times, Le Monde Diplomatique, Al-Ahram Weekly en andere bladen. Hij schreef drie boeken over het Israëlisch-Palestijns conflict, een onderwerp dat hij na twintig jaar verblijf in Israël niet alleen van horen zeggen kent.
Dit artikel verscheen op 8 oktober onder de titel The West’s hypocrisy towards Gaza’s breakout is stomach-turning op Cook’s site en op diverse webzines. Nederlandse vertaling door Ander Europa.

 

---