Geachte Belgische verkozenen,

De trans-Atlantische handelsakkoorden van de Europese Unie met de Verenigde Staten (TTIP – Transatlantic Trade and Investment Partnership) en met Canada (CETA – Canada Comprehensive Economic and Trade Agreement) zorgen voor een groeiende golf van verontwaardiging en ongerustheid bij de Belgische en Europese bevolking. Op 28 juni vraagt de Europese Commissie de overheden om zich uit te spreken over het al dan niet verderzetten van de TTIP-onderhandelingen en over de ondertekening van het CETA-verdrag op 22 september. TTIP en CETA zijn geen gewone handelsakkoorden, aangezien ze verregaande gevolgen hebben in verschillende sectoren: ze kunnen ten koste gaan van duizenden jobs, onze lonen verlagen, de arbeidsomstandigheden verslechteren, de gezondheidszorg en het onderwijs ‘vermarkten’, de veiligheid van producten verminderen, de leefbaarheid van kleinschalige landbouwbedrijven bedreigen, onze privacy aantasten en de ontwikkelingslanden op internationaal vlak nog verder in het nauw drijven.

Op welke manier? Door CETA en TTIP wordt de vrijheid van overheden om publieke diensten in te richten op een manier die hen schikt, drastisch teruggedrongen. Het is bijvoorbeeld noodzakelijk om de financiële sector te reguleren om een nieuwe financiële crisis af te wenden en de bevolking niet met nog meer besparingsmatregelen op te zadelen. Maar door CETA en TTIP, riskeren de overheden ook minder ruimte te krijgen om dit te doen. Deze vrijhandelsakkoorden laten zakenlobby’s zelfs toe om nog voor onze parlementen aan zet zijn, rechtstreeks inspraak te hebben bij het opstellen van nieuwe regelgeving. Verder bieden deze akkoorden private investeerders de vrijheid om democratisch verkozen regeringen op verschillende niveaus aan te klagen via private tribunalen (Investor-to-state Dispute Settlement – ISDS of Investment Court System – ICS) waar de onpartijdigheid van de rechters niet verzekerd is. Deze private tribunalen kunnen de overheden verplichten zware financiële compensaties uit te betalen voor regelgeving die hun toekomstige winstmarges mogelijk beperkt. Voor inbreuken op de sociale en milieunormen, door overheden of private beleggers, voorzien de akkoorden daarentegen geen sanctiemogelijkheden. De akkoorden kunnen dus onze sociale zekerheid en milieunormen blootstellen aan concurrentie en naar een ‘race to the bottom’ leiden, terwijl ze aan de multinationals het privilege van een uitzonderingsrechtspraak gunnen. Dit alles samen maakt dat de reeds veel te grote macht van de businesswereld nog verder versterkt wordt ten nadele van het milieu, de werknemers, de consumenten en het algemeen belang. Waarom zouden we instemmen met al deze opofferingen ten behoeve van enkele belanghebbenden, terwijl een studie, eind 2014 gepubliceerd op basis van rekenmethodes van de Verenigde Naties, aantoont dat TTIP in Europa kan leiden tot een economische inkrimping van 0,3% tot 0,5% afhankelijk van de regio, een jaarlijks inkomensverlies van 3400 tot 5550 euro bij bepaalde arbeiders, het verdwijnen van 600.000 banen, en een belastingverlies tot 0,64% van het bbp. Vooral de landen in Noord- en West-Europa, waaronder België, zouden het slachtoffer zijn (1) .

Net daarom vragen we U, onze verkozenen, om de TTIP-onderhandelingen van 28 juni stop te zetten en om werk te maken van een rechtvaardig internationaal handelssysteem.