Och, wat jammer dat Wilfried Martens het politieke schaakspel van de laatste dagen rond de Europese topjobs heeft moeten missen! Dat was een kolfje naar zijn hand geweest.
Het leek nergens over te gaan. Van een koerswijziging in Europa was immers geen sprake. Een linkse stem was in het debat niet te horen.
Daarom ging het enkel om macht en persoonlijke carrièreplannen. Neem bijvoorbeeld de Franse president Emmanuel Macron. Die wordt voorgesteld als één van de winnaars, omdat de Franse duif Christine Lagarde hoofd wordt van de Europese Centrale bank, de liberale loodgieter Charles Michel voorzitter van de Europese Raad, en alle topposities bekleed zullen worden door mannen en vrouwen die vloeiend Frans spreken. Maar nog niet zo lang geleden was Macron een vurig pleitbezorger van Europese kieslijsten, om zo de Europese democratie meer body te geven. Nu heeft hij het Spitzenkandidatensysteem stuk geschoten, enkel en alleen omdat dit systeem zijn liberale familie duurzaam afhield van het voorzitterschap van de Europese Commissie. Hoe weinig principieel kan je zijn?

Of kijk naar de Nederlandse media. Het enige dat hen lijkt te boeien is het feit dat onze landgenoot Frans Timmermans op een haar na het Nirvana van de Europese politiek gemist heeft, en dat Mark Rutte niet naar Europa gaat, zodat diegenen die al zaten te azen op diens opvolging nog even geduld moeten oefenen.

Niet Michel maar Ursula

Wij hadden een tijdje geleden aangekondigd dat Michel Barnier de nieuwe voorzitter van de Europese Commissie zou worden, omdat wij ervan uitgingen dat het Europese regime in deze woelige tijden sterk leiderschap wel kon gebruiken. Hij is het niet geworden. Uit goede bron vernemen we dat het artikel van Ander Europa zijn kandidatuur geen goed heeft gedaan. Wij hadden dus ongelijk omdat wij gelijk hadden. Zo gaat dat in Europa!
Het is de volgens alle media ‘zwakke’ Ursula van der Leyen geworden. Zij komt nu aan het hoofd van een Europees politiek systeem dat meer lijkt op een krabbenmand dan een sterk regime, en dat in enkele dagen tijd veel prestige en stabiliteit heeft ingeleverd. Misschien moeten de Europese leiders maar eens stoppen met de gewoonte ganse nachten door te vergaderen! Maar het is niet uitgesloten dat van der Leyen ons nog gaat verrassen. De ‘kern’ van de EU rond de Frans-Duitse as heeft de touwtjes weer in handen. Nu de postjes verdeeld zijn gaat de aandacht misschien weer naar de pogingen een Europees imperium vorm te geven.
De laatste tijd werden veel ballonnen opgelaten om via de politionele en militaire uitbouw van de EU de Europese eenmaking nieuwe schwung te geven. Daar is van der Leyen als uittredend minister van defensie alvast goed voor geplaatst. (fs)