door Theo Aerts
2 januari 2024

We kennen de uitdrukking over de vallende appel , wel vaker van toepassing bij de beoordeling van een persoon.  Zou dit ook het geval zijn voor Benjamin  Netanyahu, al ettelijke malen premier van Israël ?

Benjamin Netanyahu is de zoon van Benzion Netanyahu ( Warschau 1910- Jeruzalem 2012).  De familie verhuisde in 1920 naar Palestina waar naar gebruik de Oost-Europese  familienaam werd verhebreeuwst. Studeerde geschiedenis aan de universiteit, en als  student sloot hij zich aan bij de ‘revisionisten’ .

De revisionistische zionisten waren de hevigste tegenstanders van de Zionisten à la Ben  Gourion of Théodor Herzl. Benzion verafschuwde de politiek van Ben Gourion, die als sociaaldemocraat meer gericht was naar de kibboets, de sociaal gerichte nederzettingen,  een toepassing van socialistische idealen en het zoeken naar compromissen.

Benzion Netanyahu en andere Oost-Europese Joden dweepten met het fascisme van  Mussolini. De revisionisten waren ervan overtuigd dat de meerderheid van de Arabieren hen  zouden uitroeien als de gelegenheid zich  voordeed. In 2009 zei vader Netanyahu nog :  “De tweestatenoplossing bestaat niet. Er zijn hier niet twee volken. Er is het Joodse volk en  een Arabische bevolking. Er bestaat geen Palestijns volk, en dus creëer je geen staat voor  een verzonnen natie“ !

Om nog wat meer olie op het vuur te gooien verklaarde zijn zoon Benjamin in 2015: “De  systematische uitroeiing van de Joden in Europa was niet het idee van Hitler, maar van de  Palestijnse groot-moefti van Jeruzalem al Husseini “ ! Nadien heeft hij deze publieke  verklaring ingetrokken, maar het kwaad was geschied.

Maar het gezin van Benzion kende ook een drama. Benjamin’s broer Jonathan werd tijdens de Operatie Entebbe door Oegandese soldaten op het  vliegveld doodgeschoten . De Operatie Entebbe was een geslaagde poging van het  Israëlische leger om de gijzelaars te redden die op 27 juni 1976 bij een vliegtuigkaping  door Palestijnse en andere terroristen gevangen waren genomen en  vervolgens naar het Oeganda van president Amin waren gevlogen. Netanyahu was de  commandant op het vliegveld en een van de planners van de operatie, en de enige  Israëlische militair die tijdens de reddingsoperatie om het leven kwam.

Jonathan Institute 

In 1979 werd door Benjamin en zijn vader met regeringssteun het Jonathan Institute opgericht. Het is  een nogal geheimzinnig ( de raad van bestuur is publiek niet gekend) maar maatschappelijk  invloedrijk instituut. De belangrijkste activiteiten zijn het organiseren van conferenties met het doel het Israëlisch standpunt over terrorisme ingang te laten vinden in alle  geledingen van de Joodse en Westerse maatschappij ( politiek, media, universiteiten, cultuur). Kortom, een goed geöliede propagandamachine. Met een selectie van gekende  figuren van het politiek wereldtoneel als sprekers, alsook wereldexperts op het vlak van  veiligheid en terrorismebestrijding, waaronder voormalige agenten van de CIA, verder hoofdredacteuren van kranten en tijdschriften. De werking van dit soort propaganda is heel  efficiënt om de publieke opinie in een bepaalde richting te sturen. Zo werden verzetsstrijders of vrijheidsstrijders herleid tot “terroristen”,  en “preventieve vergelding“ werd een  standaard begrip in woord en daad, wat inhoudt dat personen die als terroristen worden bestempeld preventief worden gedood. Het was voor Netanyahu ook aanleiding tot het schrijven van een boek, “Terrorism: How the West Can Win“ (1986)  en het gaf hem een leidende internationale stem in  de oorlog tegen het terrorisme.

De doelstelling van Israël is en blijft : het vestigen van een sterke , onafhankelijke Joodse  staat met veilige grenzen, om de veiligheid en welvaart van het Joodse volk te garanderen“. Zoals de lezer  kan vaststellen staat vrede en vredevol samenleven met de buren niet in het programma van dat veiligheidsstreven.

Israël, de westerse politieke leiders en de westerse bevolking 

Voor de westerse politiek en het zakenleven is Israël een goedkope waakhond die waakt  over de westerse zakenbelangen in de regio zoals energiebevoorrading, zeker nu met  het dichtdraaien van de Russische gaskraan.

De westerse bevolking daarentegen komt op voor de Palestijnen en voor een Palestijnse  staat. De waarschijnlijkheid dat dit zal gebeuren is klein, om niet te zeggen miniem.  Zodra de westerse zakelijke belangen in gevaar komen zullen het  wettelijk arsenaal en het repressieapparaat in werking treden.

In Israël heeft geen enkele politieke leider een maagdelijk verleden, Menachem Begin’s Nobelprijs van de  Vrede ten spijt (1978, Akkoorden van Camp David). Maar Begin was ook regeringsleider toen de bloedbaden van Sabra en Shatila (1982) werden aangericht. Na zijn dood werd bekend dat hij als voormalig leider van de Irgun drie bomaanslagen had gepland op de West-Duitse bondskanselier Konrad Adenauer . Ook in Frankrijk werden destijds dreigbrieven over mogelijke  bomaanslagen verstuurd omwille van de Pro-Palestijnse houding van president de Gaulle. De westerse leiders wezen gewaarschuwd! Zelfs de VN-secretaris-generaal wordt verbaal niet gespaard, om maar te zwijgen over het lot van zoveel VN-resoluties.

Na de moord op Yitzhak Rabin (4 november 1995 – (*)) kwam er een kentering in de politieke  cultuur van Israël. De Arbeiderspartij, eerder gematigd en naar  vrede strevend, verdween op de achtergrond. De politieke taal werd ruwer,  respect  voor de tegenstrever taande weg. De taal van het Vlaams belang is een kleutertaal in vergelijking met  die in het huidige Israël. Het Jonathan Institute speelt een verscholen maar niet onbelangrijke rol in de politieke verkiezingsprogramma’s en de beïnvloeding van de bevolking waar het de relatie met de Palestijnen betreft. Daarnaast zijn de religieuze partijen (meestal de  kolonisten) in de bezette gebieden incontournable in het vormen van een regering. Ook de  dienstplichtigen worden progressief aangeleerd geweld te gebruiken t.o.v. van de  Palestijnse bevolking. In de Israëlische samenleving krijgt het Milgram Experiment een  concrete uitvoering. Er schuilt zelfs een vorm van eugenetica (‘rassenhygiëne’) in het beleid, zoals de gedwongen sterilisatie van de Falasha’s ( de joods-Ethiopische vrouwen). Ze kregen  zonder hun medeweten een inenting van Depo-Provera dat tot onvruchtbaarheid leidt. Palestijnen uit Oost-Jeruzalem kunnen hun rechten verliezen wanneer ze met een Palestijn uit  Gaza trouwen ! Of de uitspraak van een regeringslid : “ Joden die met niet Joden huwen zijn  een gevaar voor de Israëlische Staat“ …

Israël een democratische staat bij uitstek die naar vrede streeft ? Aan de lezer om hierover te  oordelen!

• (*) In een eerdere versie stond hier verkeerdelijk Simon Peres, ook van de Arbeiderspartij maar niet vermoord. We danken de lezer die ons hierop wees.
• Caricatuur door DonkeyHotey, onder Creative Commons