10 december 2012 – De Italiaanse premier Mario Monti heeft ontslag genomen, nadat de partij van Silvio Berlusconi in het parlement zijn steun voor de regering Monti had ingetrokken. Italië krijgt nu vroeger dan verwacht in februari nieuwe verkiezingen.
In vele media wordt de schijn gewekt dat het beleid van de “serieuze en bekwame” Monti Italië terug stabiliteit heeft gebracht, en de financiële markten heeft gerustgesteld. Zijn bezuinigingen en antisociale hervormingen zouden werken.
Dat is echter slechts schijn. Aan de basis van de relatieve kalmte op de financiële markten ligt de duizend miljard euro die de Europese Centrale Bank in de Europese economieën heeft gepompt in de vorm van korte termijn-leningen aan een lage rente. Een stevig deel van dat geld ging naar Italië. Zo wisten de financiële markten dat zij zich op korte termijn geen zorgen moesten maken over een faillissement van Italië, en de korte termijn is al wat de financiële markten interesseert.
De ECB was enkel bereid tot de massale geldinjectie in de Europese economieën nadat in de “probleemlanden” leiders aan de macht waren gekomen die zich engageerden tot een hard soberheidsbeleid: het ondertussen bekende verhaal van de chantage die de Europese instellingen uitoefenen op de Europese bevolkingen. Enkel in die zin kan Monti zich erop beroemen een rol te hebben gespeeld in het kalmeren van de financiële markten.
Het beleid van de regering Monti zelf heeft in Italië geleid tot een economische depressie die de grote openbare schuld alleen maar moeilijker om dragen maakt. Dat verklaart meer fundamenteel de val van Monti: zijn beleid blijkt niet te werken. Helaas zegt de grootste kanshebber in de verkiezingen, de ex-communist en nu sociaal-democraat Bersani, dat hij zich zal houden aan alle aangegane engagementen van de regering Monti. (fs)