In een verklaring op 10 december zei Gabi Zimmer, fractieleidster van radicaal links in het Europees Parlement (GUE/NGL) , dat de ‘deal’ die de Britse regering van Theresa May bereikte met de EU ‘finaal’ is en dat daarover niet opnieuw kan onderhandeld worden. Ze werpt zich daarbij op als een doorsnee-woordvoerster van de Europese Unie (EU), en haar statement verschilt in niets van dat van het ‘extreme centrum’, van Jean-Claude Juncker of van de liberaal Guy Verhofstadt als luidruchtigste woordvoerder.
Ook Zimmers verwoording verraadt op geen enkele wijze dat het om het standpunt van een linkse politieke fractie gaat. Ze spreekt van ‘de Britten’ die nu moeten weten of ze het voorstel aanvaarden of niet, ‘de Britten’ die moeten kiezen tussen zich te pletter storten en geen deal tekenen of terugkeren naar de EU. Dergelijke taal miskent zelfs de meest elementaire linkse noties over een klassenmaatschappij. Meteen worden alle Britse arbeiders die voor Brexit stemden door de linkse parlementsfractie in één zak gestopt met Tories, UKIPers en tutti quanti. Is dit het standpunt van de hele GUE/NGL ? Ik hoop van niet, maar een fractievoorzitter wordt wel ondersteld in naam van de fractie te spreken …
Het zou zeer kortzichtig zijn om dit standpunt te verdedigen met het argument dat de Brexit-deal tot stand kwam onder de rechtse vleugels van Theresa May, en dat het een reactionaire Tory-regering door links niet lastig genoeg kan gemaakt worden. Het is niet zoals men het zou wensen, maar Theresa May vertegenwoordigt momenteel de hele Britse natie. De EU onderhandelt over de toekomstige relaties met alle burgers van het eiland. Het is helemaal niet uitgesloten, en dat hoopt heel Europees en Brits links, dat Theresa May morgen de plaats moet ruimen voor Jeremy Corbyn. Zal Zimmer dan kameraad Corbyn ook voor de keus stellen: zich te pletter storten en geen deal tekenen of terugkeren naar de EU-stal ? De GUE/NGL zou zich dan een trouwer EU-adept tonen dan een lid van de sociaaldemocratische S&D-fractie…
Zoals door Ander Europa al een paar keer betoogd is: continentaal links moet de banden met Brits links aanhalen, de ontwikkelingen in de Britse Labour Party behoren tot de hoopgevendste in heel politiek Europa. Een standpunt als dat van Zimmer daarentegen is een kaakslag van ‘weldenkend’ Europa in het gezicht van een groot deel van de Britse werkende klasse. “Het leedvermaak over de moeilijke positie van May druipt er in onze media van af”, schreef Frank Slegers hier een jaar geleden; leent radicaal links zich nu ook al tot dit platvloersheid? (hm)