22 juni 2022 – De Britse spoorvakbond RMT startte gisteren een driedaagse staking, die het treinverkeer, maar ook bv. de Londense Metro platlegt. Het is van 1989 geleden dat er nog zo ’n actie op touw gezet werd. Toen ging het tegen de geplande privatisering van British Rail, in gang gezet door Thatcher en Major en voortgezet onder Tony Blair. Vandaag gaat het om loon en arbeidsvoorwaarden voor 55.000 spoorwegarbeiders. Terwijl de private spoormaatschappijen vette dividenden uitkeren aan hun aandeelhouders, waren ze slechts bereid tot een loonsverhoging van 2%, wat natuurlijk belachelijk is bij een inflatie van 11% en jarenlange loonstilstand. Network Rail wil bovendien 1800 man ontslaan…

Men zou kunnen verwachten dat de Britse Labourpartij zich minstens met lippendienst achter de staking zet, al was het maar omdat de partij een groot deel van haar inkomen betrekt  uit bijdragen van de vakbonden. Zo betaalde Unite, een van de grootste federaties, 3 miljoen £ aan Labour om er de verkiezingskampanje van 2019 mee te financieren. Maar Labourleider sir Keir Starmer, de opvolger en doodgraver van Jeremy Corbyn,  laat zich niet ‘omkopen’: hij is voor sociale vrede en tegen stakingen ‘die het economisch leven verstoren’; bij zijn kampanje als kandidaat-voorzitter had hij zich nochtans een ‘proud trade unionist’ verklaard, maar bij verkiezingen wordt zoveel verklaard.

Nu de vakbonden zich roeren zit dat anders. Starmer stuurde een waarschuwing, bedoeld voor het handvol linksere Labour-parlementsleden, om niet aan de stakingspiketten van RMT te verschijnen. Een aantal van hen hebben zijn veto genegeerd, en sir Starmer moet nu beslissen of hij zijn dreiging met uitsluiting uitvoert of niet. Als RMT-leider Sharon Graham haar waarschuwing uitvoert om de subsidie aan Labour te herzien kan het de Blair-Starmer partij een paar miljoen pond per jaar uitmaken, maar Starmer weet dat hij de juiste strategie heeft. Voor de BBC verklaarde hij onomwonden: “Als partij zijn we de laatste twee jaar enorm veranderd. Mijn eerste taak was de Labour Party te veranderen nadat we sterk verloren in 2019. Wat mij bezighoudt is niet zozeer wat onze leden denken, maar wat het publiek denkt, want het is dat publiek dat we moeten overtuigen om voor ons te stemmen.”
Commentaar overbodig… (hm)