Door Lindsey German (*)
11 september 2017

Het Brexit-debat is op zijn hoogtepunt, maar niemand weet wat de regering werkelijk aan het doen is. En dan daagt daar Tony Blair op, die het ons zal vertellen.

Hij heeft een plan, dat erop neerkomt dat er een mogelijkheid moet zijn om opnieuw te onderhandelen over een deal met de EU om effectief lid te blijven, of op zijn minst in de eenheidsmarkt te blijven, maar zonder het vrij verkeer van arbeidskrachten. Zoals we het van hem gewoon zijn is er geen schijn van bescheidenheid of principes. Als iedereen de zaken maar bekeek zoals hij zou alles in orde zijn… En hij schrikt er helemaal niet voor terug om suggestieve taal ¹ te gebruiken over immigratie, maar natuurlijk op Blair’s ‘nette’ manier. Tijdens de Andrew Marr show ² verwees hij naar controles op migranten van buiten de EU als het punt waar de meeste bezorgdheid over bestaat. Zijn plan om vrij verkeer te beperken toont waar zijn prioriteiten liggen: het behoud van de neoliberale vrije markt met alles wat daarbij hoort.

Hij maakte ook duidelijk dat Brexit voor hem een nachtmerrie zou zijn, net zoals een ‘aftandse’ linkse Labour-regering die uit is op een herverdelend beleid en openbaar bezit. Wat hij daarmee bedoelt is een regering die begaan is met de verbetering van de levensomstandigheden van gewone mensen, en die geld uitgeeft aan gezondheidszorg, onderwijs en huisvesting. Het wordt steeds duidelijker dat Brexit niet zomaar over Brexit gaat, maar over de vraag hoe de samenleving moet georganiseerd worden. We weten wat de Tories willen: lage lonen, weinig arbeidsreglementering, meer privatiseringen en handelsovereenkomsten die in deze richting gaan. De People’s Brexit van Labour gaat een andere richting uit, die aan Brexit toelaat de levensomstandigheden van de werkende bevolking te verbeteren. Dat moet voorop staan, niet het soort Remain-lite politiek gepromoot door Keir Starmer ³.

Het lijkt me desastreus om een beleid te volgen dat er alle schijn zal van hebben uit te zijn op een tweede referendum, zoals Blair het wil, of een aanpak met lange periodes waarin niets gebeurt. Beide zouden verkeerd zijn; het zou Labour electoraal verzwakken en bovendien volledig ondemocratisch zijn. Tientallen jaren moesten de mensen politici ondergaan die geen oor hadden voor hun wensen (onder hen natuurlijk Blair), en dat is natuurlijk een belangrijke bron van ongenoegen. De beste manier om dat nog aan te wakkeren, en extreem rechts te versterken, zou zijn om hun idee over het referendum naast zich neer te leggen.

Dat is precies wat menig Labour-parlementslid zou willen doen. In de plaats daarvan moet er een serieus debat komen over een People’s Brexit , een verdediging van het recht van mensen ­  – wat ook hun origine weze ­ – om naar dit land te komen; en er moet een tegenoffensief komen tegen het beleid van ongelijkheid en private rijkdom zoals verdedigd door deze regering (en Blair).

Als je ondertussen wil zien hoe het verkeerd kan gaan, kijk dan naar Nigel Farage die spreekt op een verkiezingsmeeting van Alternative für Deutschland, met als gastvrouw de kleindochter van een van Hitlers ministers ⁴. Ze kijken uit naar zetelwinst bij de aanstaande Duitse verkiezingen, met hun anti-immigratie en anti-Islam racisme. Onze solidaire wensen aan de kameraden van Die Linke en allen die protesteren tegen dit zootje.

(*) Lindsey German is een Britse feministe en linkse activiste. Ze is secretaris van de Britse Stop the War Coalition, en steunde Jeremy Corbyn in de campagne voor het voorzitterschap van de Labour Party. Ze is auteur van verschillende boeken, en verzorgt een wekelijkse column voor het magazine Counterfire. De hier voorgestelde tekst is een uittreksel uit de column van 11 september. Nederlandse vertaling door Ander Europa.

1. De Engelse uitdrukking dog whistle politics verwijst naar een fluitje dat een hoge toon produceert die enkel door honden waarneembaar is; het gaat met andere woorden over de verborgen boodschap in een politiek statement.
2. Een wekelijks politiek programma op de BBC.
3. Starmer is parlementslid voor Labour en in het Labour-schaduwkabinet staatssecretaris voor de uittrede uit de EU.
4. Zie The Independent [Noot van de vertaler]