door Pierre Gottiniaux
verschenen op de website van CADTM op 2 juni 2013
Nederlandse vertaling: Ander Europa

Op 31 mei en 1 juni 2013 hebben zich in Frankfurt, grootstad van de banken en zetel van de Europese Centrale Bank (ECB), duizenden activisten en andersglobalistische militanten verzameld uit Duitsland, Frankrijk, België, Spanje, Italië, Griekenland, Kroatië (und so weiter). Ze kwamen om er actie te voeren en de internationale financiële instellingen en grote symbolen van het kapitalistisch wanbeheer te blokkeren.

Vrijdag 31 mei. Het is 6 uur ’s morgens wanneer de activisten het kamp verlaten dat voor die gelegenheid opgetrokken werd aan de rand van de stad door de organisatoren van Blockupy. Met stevige passen trekken ze in groep op onder het roepen van anti-kapitalistische slogans. Natuurlijk is de politie verwittigd, ze is alomtegenwoordig in de stad, in anti-oproerpakken en voorzien van matrakken en pepperspray. Rond de ECB is er een dubbele rij  barrières opgesteld om elk contact te vermijden tussen ‘zij’ en ‘wij’. Stilaan verzamelen er zich honderden mensen rond de ECB, al zingend tot tegen de barrières. Sommigen roepen naar de politie, de spanning stijgt en de actie komt op gang: van 7u ’s morgens tot ’s middags zullen ze de ECB blokkeren, de zetel waar een technocratie de meest destructieve beslissingen neemt voor Europa, verantwoordelijk voor de financiële politiek die ons naar de crisis heeft geleid waar we nu al jaren mee geconfronteerd worden en die vele families over heel Europa toetakelt.

NOBODY IN, NOBODY OUT !

De hele voormiddag kan er niemand van het personeel binnen of buiten. Ze kunnen desgewenst getuige zijn van deze actie en de spelletjes tussen activisten en de politie die hen de ene keer omsingelt, de andere keer zelf omsingeld wordt: een politieman begon letterlijk te wenen wanneer hij zich met zijn collega’s had laten vangen. Zoals gewoonlijk zal de politie daarop riposteren met grote hoeveelheden pepperspray in de gezichten van de mensen die het dichtst bij staan. Na afloop zal er geen enkele gekwetste of werkelijke schade te betreuren zijn, en kort voor de middag zal de optocht ontbonden worden en zich aansluiten bij andere actiegroepen. Want dergelijke acties zullen er de hele dag zijn in Frankfurt.

In de voormiddag is er een tweede groep die zich opstelt tegenover Deutsche Bank; ze zijn minder talrijk, de ECB had meer succes. ’s Namiddags worden handelszaken op de korrel genomen, meer bepaald het commerciële centrum Primark in het stadscentrum. Activisten organiseren er een sit-in gedurende meerdere uren zonder dat de politie kan tussenkomen. Als voorzorgsmaatregel gaat de politie zich dan opstellen rond bepaalde uithangborden die ze blijkbaar belangrijk genoeg vindt om ze te beschermen. Dat zal andere groepen niet beletten om winkels van Esprit of Benetton te blokkeren en te protesteren tegen de werkvoorwaarden in de kledingindustrie, meer bepaald de sweat-shops in Bangladesh waarvoor deze grote merknamen medeverantwoordelijk zijn.

Een andere hoogst symbolische actie die die dag met veel moed werd ondernomen was het blokkeren met honderden militanten van terminal 1 van de internationale luchthaven van Frankfurt, van waaruit een groot aantal ‘illegalen’ worden gedeporteerd. Eens te meer is de sfeer zeer gespannen tegenover de ‘orde’-macht, maar de actie slaagt er toch in om de luchthaven gedurende uren serieus te verstoren, en de aandacht van de media te trekken op de omstandigheden waarin immigranten worden gedeporteerd.

De dag eindigde met militante bijeenkomsten op straat en een aantal conferenties, waarvan één over de overheidsschuld in Europa, georganiseerd door Attac-Duitsland. CADTM nam eraan deel om de schulden-audit voor te stellen, samen met Leonidas Vatikiodis uit Griekenland, Petra Rodik uit Kroatië en Stephan Lindner uit Duitsland.

NO JUSTICE, NO PEACE

1 juni 2013 is een dag van groot Europees verzet tegen het soberheidsbeleid en het Europese financiële systeem. Het is ook de 15e verjaardag van de oprichting van de Europese Centrale Bank. In Frankfurt is er  rendez-vous te 11u. Alles verloopt in een zeer enthousiaste en vreedzame sfeer, men hoort zelfs Italianen Sara perche ti amo zingen ! Tegen de middag vertrekt de optocht die de hele binnenstad aandoet en terugkeert naar de ECB. Daar is een podium opgesteld om de dag in goeie stemming te beëindigen. Maar op het ogenblik dat ik dit schrijf kan ik niet bevestigen dat er ook maar iemand van genoten heeft, want reeds na een kwartier had de politie ons definitief de doorgang geblokkeerd en de optocht tot staan gebracht, terwijl die nochtans toegelaten was. En alsof ze het nog wilden verergeren heeft een rij politiemannen de kop van de betoging, een honderdtal mensen ongeveer, geblokkeerd en ingesloten. De hele namiddag bleven ze tegenover elkaar opgesteld terwijl de organisatoren uren aan een stuk probeerden te onderhandelen met de politie. Maar de goede stemming bleef erin. Eens te meer bewees de politie dat het haar niet om orde en veiligheid te doen is, maar dat ze geweld niet schuwt in haar onderwerping aan de financiële machten. Zonder enige provocatie van de kant van de betogers heeft de politie geprobeerd ze terug te dringen, eerst beetje bij beetje, daarna steeds gewelddadiger, met gebruik van alle middelen om de ongeveer 7000 betogers die er (volgens politieschattingen) nog waren uiteen te drijven.

Dit was een nieuwe uiting van de democratische achteruitgang die we in Europa sinds jaren meemaken, waarbij het langverworven recht om te betogen en te protesteren geweigerd wordt.