7 juni 2021 – Woede bij de Italiaanse vakbonden. In het kader van het ‘Europees Semester’ geeft de Europese Commissie ‘aanbevelingen’ aan de lidstaten: raadgevingen die hen moeten ‘helpen om hun budget op orde te houden’. In het kader van de bescherming van de tewerkstelling tijdens de coronacrisis werd in Italië een vorm van ontslagverbod ingevoerd (blocco dei licenziamenti), in sommige gevallen geldig tot oktober 2021. Maar in haar aanbevelingen vindt de Europese Commissie dit een foute maatregel. “Zulk verbod neigt ertoe om de samenstelling, maar niet de grootte van de arbeidsmarkt aan te passen”, lamenteert ze, want het zouden vooral de werknemers met vaste contracten zijn die daarvan profiteren, ten nadele van tijdelijken en seizoenarbeiders. Het groot hart van de Commissie voor de precaire arbeidscontracten is bijna aandoenlijk, maar haar bekommernis is dat in een goed geregelde arbeidsmarkt de bedrijven hun arbeidskracht vlot moeten kunnen aanpassen aan de verminderde vraag. “Italië is de enige lidstaat die een dergelijk algemeen ontslagverbod oplegde bij het begin van de Covid-19 crisis”, aldus de Commissie, en uit een vergelijking met andere landen zou blijken dat de maatregel niet bijzonder efficiënt is…

Maurizio Landini, de secretaris-generaal van de grootste Italiaanse vakbond CGIL, reageert verontwaardigd. Als het om het bannen van precaire arbeidsomstandigheden te doen was, “moeten al die absurde contractvormen, wel dertig in totaal, die de laatste jaren zijn ingevoerd en niets anders doen dan de concurrentie tussen de mensen vergroten, worden opgeheven.”

Volgens de Italiaanse centrale bank zullen, eenmaal het ontslagverbod is opgeheven, er 570.000 arbeidsplaatsen sneuvelen. Maar in haar grote wijsheid ziet de Europese Commissie hierin de noodzakelijke aanpassing van de arbeidsmarkt. Hoe sterk die al ‘aangepast’ is toont een grafiek van de Commissie zelf: