4 maart 2022 – In Spanje komt het tot onenigheid binnen de regeringscoalitie van premier Sánchez over het sturen van wapens naar Oekraïne. Sánchez’ sociaaldemocratische PSOE is een fervente aanhanger van de NAVO, en zijn minister van defensie Margarita Robles stuurde al in januari twee oorlogsschepen naar de Zwarte Zee. Dit stuitte toen al op hevig protest van Unidas Podemos, de linkervleugel van de coalitie waartoe Podemos en Izquierda Unida (met de communistische partij) behoren. De linkerzijde veroordeelt evenzeer de Russische aanval, maar is tegen westerse militaire steun, omdat dit alleen voor een escalatie van de oorlog kan zorgen.
Een nieuwe steen des aanstoots is de beslissing van Sánchez (2 maart) om wapens te leveren aan Kiev, daarbij terugkomend op een eerdere stellingname. Ione Belarra, secretaris-generaal van Podemos, veroordeelt deze beslissing als een “nieuwe escalatie van het conflict”. Gewezen Podemos-voorzitter Pablo Iglesias zei dat de “grootste lafaards degenen zijn die enthousiasme voor de oorlog propageren via hun artikels en redevoeringen, maar die zelf nooit een wapen zullen opnemen.” De moedigsten zijn volgens hem “degenen die het opnemen voor ontwapening en diplomatie”. Toch lijkt er binnen links geen eensgezindheid te bestaan. De minister van arbeid, de communiste Yolanda Díaz, verzekerde Sánchez van haar ‘totale steun’.

In Groot-Brittannië verdedigt de nieuwe Labour-leider Keir Starmer – opvolger en vijand van Jeremy Corbyn – de NAVO-lijn met harde hand. Volgens The Guardian zei Starmer tot de Labour parlementariërs dat er geen plaats is in de partij voor mensen die een ‘foute vergelijking’ maken tussen de acties van de NAVO en die van Moskou. Vanuit het partijhoofdkwartier kwamen signalen dat deelname aan een demonstratie van Stop the War Coalition op 2 maart kon leiden tot uitsluiting. McDonnell, voormalig lid van het Labour schaduwkabinet en medestander van Corbyn, liet daarop weten dat hij niet aan de demonstratie zou deelnemen, en er ook niet zou spreken niettegenstaande de aankondiging.

In Duitsland wordt de oorlog in Oekraïne aangegrepen als een welkome gelegenheid om het militaire budget flink te doen stijgen. De nieuwe liberale minister van financiën Lindner in de SPD-FDP-Grüne coalitie van kanselier Scholz staat bekend als een havik van het budgettair evenwicht. Desalniettemin wil hij een ‘extra inspanning’ van 100 miljard euro voor de Bundeswehr, wat een verdubbeling van het defensiebudget zou betekenen. Dit voornemen werd door SPD-kanselier Scholz bevestigd. Gevraagd door een journalist of er dan ook bijkomende budgetten zouden komen voor de gezondheidssector liet Scholz weten dat daar geen sprake kon van zijn.

Ook Roemenië wil zijn defensiebudget drastisch opdrijven. Het bedraagt reeds 2% van het BBP, en zit daarmee in het Europees koppeloton, maar president Iohannis wil dat het naar 2,5% gaat.

De reeds jaren herhaalde weeklacht van de NAVO en Washington dat Europa te weinig besteedt aan zijn defensie krijgt met de Russische inval in Oekraïne een bijkomend alibi (of men moet geloven dat meer wapens meer veiligheid betekent). Ook dat is één van de misdaden van Poetin. (hm)