25 maart 2024 – Binnen een kleine drie maand wordt er gestemd voor het Europees parlement. Hoe weinig  dit instituut te pas komt bij de belangrijke beslissingen van de Unie is weer eens gebleken bij het âpartnershipâ dat  verleden week met het gespierde Sisi-regime in Egypte werd afgesloten. Daar is financiĂ«le steun onder de vorm van leningen en een deel giften mee gemoeid ten bedrage van 7,4 miljard euro, gespreid over vier jaar. Bij haar bezoek aan de gewezen generaal was Commissievoorzitter von der Leyen begeleid van de fine fleur van de Europese democratie, de Italiaanse premier Meloni, de Griekse Mitsotakis en de Belgische De Croo. En ze kwam niet met lege handen: een eerste schijf van Ă©Ă©n miljard euro moet de goede verstandhouding bezegelen en vooral: ervoor zorgen dat geen Afrikaanse onverlaten via Egypte en LibiĂ« de Europese kusten levend bereiken. Het is niet de eerste deal van dit soort, TunesiĂ« en MauritaniĂ« zijn al voorposten geworden van de bewaking van Fort Europa, maar samen kregen die twee maar een tiende van het bedrag dat voor Sisi.bestemd is. Natuurlijk wordt zulke financiering niet voorgesteld als âsmeergeldâ om migranten tegen te houden â officieel is er âmaarâ 200 miljoen voorzien voor  de âstrijd tegen mensensmokkelaarsâ, en de rest dient voor economische hervormingen en investeringen.
Zeer merkwaardig echter: alhoewel het Europees parlement zijn zegen moet geven bij het toekennen van macro-economische steun aan partners is dit niet gebeurd, omdat er zogezegd sprake is van hoogdringendheid. Dat blijkt uit de brief die von der Leyen schreef naar de voorzitster van het Europees parlement Metsola. De Commissievoorzitter roept daarin artikel 213 van het EU-verdrag in, volgens hetwelk âde Raad de nodige besluiten vaststelt op voorstel van de Commissie wanneer wegens de situatie in een derde land dringende financiĂ«le hulp van de Unie vereist isâ. Dus zowel de Commissie als de Raad (de ministers van de lidstaten) waren het eens over de hoogdringendheid⊠Het klopt wel dat Egypte met zware financiĂ«le problemen te kampen heeft, maar dat kun je van veel derde landen zeggen, om nog niet te spreken van lidstaten. Zoals in deze kolommen al in den treure vermeld, biedt de juridische grabbelton van de EU honderd en Ă©Ă©n middeltjes om te legitimeren wat er allemaal uitgespookt wordt. Er is altijd wel een artikel te vinden om te doen wat men wil doen.
En wat men in dit geval wil doen is ronduit schandalig. Abd el-Fattah Saeed Hussein Khalil el-Sisi is, om het zacht uit te drukken, een hardhandige leider. Human Rights Watch zegt dat de Egyptische overheid reageert op gevallen van foltering door de slachtoffers te straffen. Er is een sterke stijging van Egyptenaren die het land willen ontvluchten, maar als ze al in de EU zouden geraken zal Europa natuurlijk hun asielaanvraag verwerpen omdat Egypte, waarmee we zo een intens samenwerkingsverband hebben, een âveiligâ land is. Hoe de Egyptische politie en militairen hun rol van vooruitgeschoven grenswacht van de EU zullen  vervullen vereist weinig verbeelding.
Men kan speculeren over de drijfveren van von der Leyen en haar omgeving. Vreest men een uitbraak van het half miljoen vluchtelingen, meestal uit Soedan en SyriĂ«, dat momenteel in Egypte verblijven? Of voorziet men dat IsraĂ«l er toch zal in slagen om honderdduizenden Palestijnen naar Egypte te drijven, van waaruit ze Europa zouden kunnen bereiken?  Feit is dat haar âchristendemocratischeâ familie, de Europese Volkspartij, plannen opgesteld heeft om mensen die in Europa asiel aanvragen te deporteren naar verre oorden, naar het voorbeeld van Groot-BrittanniĂ« dat daarvoor akkoorden sloot met Rwanda. Von der Leyen is het daarmee eens, zei Manfred Weber, de voorzitter van de EVP. Het âverweerâ van rechts tegen uiterst rechts blijkt steeds meer te liggen in het overnemen van hun âoplossingenâ.
Men moet ook nog de eerste Europese lidstaat tegengekomen die zich verzet tegen de entartete migratiepolitiek  van de EU en haar gesol met het internationaal humanitair recht, de akkoorden van GenĂšve en haar eigen âwaardenâ. Wat zou je willen, zelfs de Franse  gendarmes blijken vluchtelingenbootjes die het Kanaal proberen over te steken met messteken en doelbewuste aanvaringen tot zinken te brengen. (hm)
Herman, je verwoordt op jou manier de uitdrukking van de filosoof en mathematicus Blaise Pascal die zei : “L’Ă©tat a ses raisons que la raison ignore “. Wat mij in heel die affaire treft is dat er in feite sinds Christoffel Columbus in de machtsverhoudingen niets is veranderd. Nog altijd is het Westen ervan overtuigd dat door haar macht, in dit geval financiĂ«le, ze de andere een gehoorzaamheid en volgzaamheid kan opleggen.
Door de demografische evolutie in dat andere werelddeel Afrika en Midden-Oosten zijn die afkoopregelingen onhoudbaar.”Het is dweilen met de kraan open”. Ze zullen komen en blijven komen zolang we hen niet een menswaardig bestaan geven gelijkwaardig aan het onze in plaats van hen te verarmen door oorlogjes te stoken voor hun grondstoffen. “Zwakheid heeft een behoefte aan uitersten om zich sterk te voelen ” ! dat is mijn conclusie in heel dat debat . .