Het hier volgend voorstel werd op 4 februari ten persoonlijken titel gelanceerd op facebook door Felipe Van Keirsbilck, secretaris-generaal van de CNE (bediendenbond van  de Franstalige christelijke vakbond CSC, evenknie van LBC aan Vlaamse kant); zie de oorspronkelijke tekst in het Frans op http://www.facebook.com/note.php?note_id=355847817766249 .
Van Keirsbilck stelt zich terecht een praktische maar essentiële vraag: hoe kan er in de EU actie ondernomen worden, die duidelijk als een gecoördineerd initiatief overkomt en  waaraan toch veel mensen kunnen deelnemen? Zijn bekommernis om werkbare actievormen te vinden voor Europese mobilisaties bleek ook al op zijn tussenkomst op de meeting in Brussel (15 oktober 2011) van de Actiecomités Europa. Hier volgt zijn voorstel (Nederlandse vertaling door Ander Europa). Wie erop wil reageren of voorstellen terzake heeft kan ze hieronder melden, of een mail sturen naar ons contactadres.

Drie redenen om vlug in actie te schieten voor de voorbereiding van deze dag :

1.   De dramatische toestand in Europa: risico dat de eurozone implodeert, en vooral dat het sociaal model, zelfs de democratie, vernietigd worden in veel landen van de EU. Er is reeds enorme sociale schade in Griekenland, Portugal, Spanje, Hongarije, …en zonder twijfel ook elders.

2. Het belang van het ordewoord voor gedecentraliseerde en gecoördineerde acties zoals voorgesteld door het Europees Vakverbond (EVV): euromanifestaties laten, behalve voor het gastland, slechts de deelname toe van kleine delegaties; en de nationale betogingen zonder coördinatie of synchronisatie op Europees vlak nemen nooit het machtscentrum op de korrel (Europese commissie, ECOFIN, Europese Centrale Bank…)

3.  De radicale nieuwheid van het standpunt van het EVV tegenover het nieuwe verdrag voor een grondwettelijk vastgelegde hypersoberheid: “NEE”. Het is een primeur voor het EVV om zich duidelijk te verzetten tegen een project van de Raad; de EVV-traditie was steeds de “Europese constructie” te ondersteunen en te verbeteren.

De moeilijkheden [en mijn standpunt daarover]

Sommige landen of vakbonden zullen niet deelnemen, bij gebrek aan betrokkenheid in Europese aangelegenheden en/of door gebrek aan een analyse van de ernst van de situatie
[…dat is jammer, maar men moet voortdoen met de landen en de vakbonden die het willen. Wij MOGEN  de kans niet verspillen om te experimenteren met een eerste interprofessionele Europese actiedag. In sommige landen kan minstens een deel van de syndicale of sociale beweging zich aansluiten bij een ordewoord, als het maar motiverend genoeg is.]

In meerdere landen zijn de vakbonden reeds zeer gemobiliseerd door hun nationale strijd, en ze zullen daardoor moeilijkheden ondervinden om te mobiliseren op 29 februari voor een thema « ver van ons bed»
[… ja … maar als men 5 minuten nadenkt ziet men in dat de Europese instanties sterk wegen op de nationale strijd; en zelfs dat het stopzetten van de zelfmoordkoers die de Europese soberheid is, een VOORWAARDE is om de strijd op nationaal vlak te kunnen winnen]

Er is geen duidelijk ordewoord rond de te voeren acties: Stakingen? Betogingen? Alleen maar symbolische acties? Twijfel en vaagheid werken demobiliserend…
[goed, maar we weten dat het voor het EVV onmogelijk is concrete modaliteiten vast te leggen voor acties. Bijgevolg moet de «vaagheid» aangewend worden om van onderuit actievormen uit te vinden die voldoende gecoördineerd zijn (om werkelijk een Europees signaal uit te zenden) en voldoende soepel op dat de bewegingen (in brede zin) in elk land of regio hun eigen actievormen zouden kunnen vastleggen.

Voorstellen:

We moeten een actievorm voorstellen die aan de werkende bevolking en aan de burgers in het algemeen toelaat er zich concreet (niet alleen via Facebook!) bij aan te sluiten, zonder zich zeer ver te moeten verplaatsen, en zonder dat het een hele dag in beslag neemt (zoniet kan men er alleen de syndicale ‘professionals’ verwachten)

Het moet een actievorm zijn (of actievormen) die in overeenstemming is met de politieke situatie, die er een  is van de allersterkste  politieke confrontatie: zeer «softe» acties zoals het oplaten van ballonnen of kleine symbolische bijeenkomsten zouden niet in overeenstemming zijn met de ernst van de situatie;

Het doelwit moet duidelijk zijn: Europese commissie + ECOFIN + Europese Raad + «nieuw verdrag»

Idee: in X Europese steden roept men op tot bezetting van een symbolische publieke of politieke ruimte op 29 februari (bijvoorbeeld) tussen 14 en 16u. De delegaties van werknemers die in staking kunnen gaan voor die periode of zich op een andere manier kunnen vrijmaken, sluiten zich aan bij deze «lokale» bezettingen. Het idee is aan niemand te vragen zich 300 km te verplaatsen om aan zo‘n bezetting deel te nemen. In veel landen is er de woensdag een halve dag vrij voor de scholen: leerkrachten en leerlingen kunnen zich er ook bij aansluiten. Er kunnen afspraken gemaakt worden met lokale verenigingen en sociale bewegingen.

Zo kan een actie van «burgers» gekoppeld worden met een vakbondsactie, aangezien het een publieke bijeenkomst zou zijn met mogelijke deelname van werkersdelegaties (die voor een halve dag in staking zijn?)
Een dergelijke «bezetting» kan reeds betekenisvol zijn, in functie van de grootte van de stad, vanaf 100 of 200 personen. Het idee is dat er meer kracht uitgaat van 100 bijeenkomsten van 200 mensen die hetzelfde uitdrukken, dan van een betoging met 20.000 mensen. Het vergt ook weinig kosten voor transport en organisatie. Een simpele megafoon volstaat om zijn boodschap te brengen. Die twee uren laten toe uit te leggen wat er op het spel staat met het  «economisch bestuur» en het nieuwe verdrag, om de alternatieven van het EVVvoor te stellen en van bewegingen in eigen land, en om kort te debatteren.

De bijeenkomsten zouden op symbolische manier kunnen beëindigd worden door een stemming, voor of tegen het nieuwe verdrag.

Er kan heel snel een Facebook pagina (of iets gelijkaardigs) geopend worden om:

• een lijst op te maken van steden waar dit initiatief zou genomen worden;
• toe te laten aan militanten, syndicale afvaardigingen of verenigingen van de regio om zich «in te schrijven».

Er moet misschien een gemeenschappelijk icoon bedacht worden (zoals het logo van de campagne «No Cuts» van EPSU ?) waaruit de eenheid blijkt van veelvuldige en veelvormige acties in X Europese landen. Het moet een eenvoudig beeld zijn, sterk en zonder tekst. Eenmaal het er is, kan het overal verspreid worden en aangebracht op allerlei dragers.

Dank voor uw reacties.

En … het is beter te starten met een verkeerd idee dan de maand februari te laten voorbijgaan zonder te proberen iets op poten te zetten.

Felipe Van Keirsbilck