Corporate Europe Observatory (CEO), de bekende ngo die onderzoek doet naar de invloed van bedrijfslobbys op het beleid van de Europese Unie (EU), publiceert vandaag (12 april) een rapport dat het drukke ‘verkeer’ in kaart brengt tussen de private financiële sector en het departement van de Europese Commissie dat toezicht moet houden op de financiële sector, het directoraat-generaal Financiële stabiliteit, financiële diensten en kapitaalmarktenunie (DG FISMA).

Het rapport, Financial regulators and the private sector: permanent revolving door at DG FISMA, is gebaseerd op doctoraal onderzoekswerk van Yiorgos Vassalos en opzoekingen door CEO zelf, en beslaat de cruciale periode 2008-2017 waarin de financiële crisis uitbrak en maatregelen moesten genomen worden. De studie illustreert dat men terecht kan spreken van een ‘permanente draaideur’ tussen de financiële sector en hooggeplaatste verantwoordelijken in de Europese Commissie. Het geval van gewezen commissievoorzitter Barroso die in 2016 zijn diensten aanbood bij Goldman Sachs is maar het topje van de ijsberg; voor het beramen van hun financiële spitstechnologie en om de reguleringen te vlug af te zijn, zijn banken vooral aangewezen op ’technici’, en die vinden ze kant en klaar in het Berlaymontgebouw.

Zo stelt de studie vast dat een derde van het kaderpersoneel van DG FISMA voor de financiële industrie werkte alvorens Europees ambtenaar te worden, of naar deze industrie trok na DG FISMA te hebben verlaten. Vier van de vijf directeurs stapten over naar bedrijven of lobbyfirma’s ermee verbonden die ze voorheen moesten onder toezicht houden. 92% van de vergaderingen bij DG FISMA was met vertegenwoordigers van de financiële industrie. CEO stelt zich hierbij voorzichtig de vraag of hooggeplaatste ambtenaren al niet tijdens hun Brusselse periode rekening houden met hun verdere carrièreplanning, en geen maatregelen gaan voorstellen die een toekomstige werkgever zouden kunnen misnoegen.

Men hoeft niet noodzakelijk grote kennis van de financiële machinerie te hebben om een lucratieve functie te krijgen bij een bank. We vermeldden reeds Barroso’s overstap naar Goldman Sachs, maar een  hoop andere commissarissen vielen ook in de gratie van een of andere grote bank:

• Neelie Kroes vond een onderkomen bij  Bank of America Merryl Lynch;
• Karel De Gucht bij  Merit Capital;
• Gunter Verheugen bij  Royal Bank of Scotland en Fleishman-Hillard;
• Benita Ferrero-Waldner bij  Munich Re(verzekeringen)
• en Meglena Kuneva bij  BNP Paribas.

De ever closer union van het EU-propagandaboekje lijkt minstens op het vlak van de steeds nauwere banden tussen financiële en politieke elite een realiteit te zijn. (hm)