Met haar krijgskreet “Herbewapen de EU!” scoorde Commissievoorzitter von der Leyen goed bij wapenfabrikanten en een groot deel van de politieke leiders. Maar in landen met sterke anti-oorlogsbewegingen klinkt ReArm als een provocatie. Gevolg: de plannen blijven dezelfde, maar de provocerende term dooft uit.
Een oproep voor vrede en ontwapening aan de Europese regeringen. De Russische invasie in Oekraïne moet ondubbelzinnig veroordeeld worden, maar mag onder geen beding een voorwendsel zijn voor de Europese leiders om burgers schrik aan te jagen en zo een massale bewapening van de EU te legitimeren. U kunt de oproep mee ondertekenen.
De Europese verkiezingen waren geen succes voor links, maar bovendien is de verdeeldheid van zgz. ‘radicaal links’ sindsdien duidelijker dan ooit aan het licht gekomen. Een grote rol wordt daarbij gespeeld door de houding t.o.v. de Russische oorlog tegen Oekraïne, een oorlog die door de leidende EU-kringen wordt aangegrepen als alibi voor een versnelde Europese militarisering.
Hoe in de Europese context het evoluerend succes van “links” en “radikaal links” afleiden uit verkiezingsresultaten ? Alleen een nauwgezet onderzoek kan daar iets betekenisvol over zeggen. Dat is wat Nico Biver deed aan de hand van de 10 Europese verkiezingen sinds 1979. Een uitgebreid onderzoek enig in zijn soort!
In 2019 werd Marc Botenga de eerste Belg die als radicaal linkse kandidaat een zetel veroverde in het Europees Parlement, op de lijst van de Parti du Travail Belge, de PTB. Vandaag is er de hoop op een tweede PTB-verkozene én een radicaal linkse Vlaamse verkozene op de lijst van de Nederlandstalige vleugel van de partij, de PVDA. Ander Europa interviewde Botenga over zijn ervaringen en inzichten.
De meeste partijen van radicaal links in de EU zijn lid van de Partij van Europees Links. Nu is er, vooral aangestuurd door Mélenchon’s France Insoumise, een alternatieve alliantie van linkse partijen in de maak, “Nu het volk!”. Welke problemen hebben geleid tot dit initiatief? Wat is de draagwijdte? Een analyse door Fabien Escalona, politoloog en journalist voor Mediapart.
Politiek links in Frankrijk wordt sinds enkele jaren gedomineerd door La France Insoumise, LFI, opgericht door de dissidente socialist Jean-Luc Mélenchon. Het kwam tot enkele gemeenschappelijke verkiezingsinitiatieven met socialisten, communisten en groenen. maar voor de aanstaande Europese verkiezingen gingen de wegen weer uiteen. Hoe ziet de toekomst van LFI en links Franrijk eruit?
Bortun besluit zijn analyse met het formuleren van een uitweg uit de impasse. Meningsverschillen moeten niet opzijgezet worden, en kunnen verder bediscussieerd worden, maar dan binnen een actief internationaal samenwerkingsverband, Het kan, zoals de piloten van Ryanair bewezen hebben, of de kampanje “Amazon moet betalen”.