Met de putsch in Niger dreigen Frankrijk, Duitsland en de EU hun enige ‘betrouwbare, democratische partner’ in West-Afrika te verliezen. Als een complexe situatie zo eenvoudig voorgesteld wordt als het gevecht tussen goeden en slechten, is wat dieper graven naar achtergronden aangewezen. Dat is wat de kritische journalisten van German Foreign Policy deden.
De EU is van plan extraterritoriale sancties naar Amerikaans model in te voeren, wat in strijd is met het internationaal recht. Zo wil ze bedrijven buiten de EU aanpakken voor hun export naar Rusland. Niet-westerse allianties, zoals BRICS en de Shanghai Cooperation Organization, nemen uitbreiding.
De EU heeft grote ambities om een geopolitieke wereldspeler te worden. Klaus DrĂ€ger analyseert de belangrijkste dossiers waarin de ‘strategische autonomie’ zou moeten blijken: China, de jacht naar grondstoffen, Biden’s protectionisme, de VS-geleide NAVO… Zijn conclusie: Wat de EU betreft: zij is geen partij in het grote mondiale gokspel.
De verkiezing van Lula als president van Brazilië deed de westerse hoop rijzen om, na het Bolsonaro tijdperk, daar weer een trouwe bondgenoot te vinden. Maar Lula is minder gewillig dan gehoopt, en vertolkt vaak de stem van het Zuiden als het over de huidige wereldorde gaat.
Macrons ontmoeting met de Chinese president Xi lokte veel reacties uit, onder andere die van europarlementslid Kathleen Van Brempt (S&D). Haar column ‘Waarom het lot van Taiwan ons allen aanbelangt’ lokte een reactie uit van Herman Michiel.
Commissievoorzitter von der Leyen en Frans president Macron ontmoetten de Chinese president Xi. Zelfs uit details blijkt dat het hybride karakter van de EU niet alleen voor Washington maar ook voor Peking zonneklaar is. Wat er dan nog van Brussels ‘strategische autonomie’ kan overblijven is zeer de vraag.
Naar buiten toe verdedigt de EU op regels gebaseerde internationale betrekkingen en de mensenrechten. In het geval van Israël echter blijken zware schendingen van die rechten en een apartheidsregime door de EU getolereerd te worden, aldus een medewerker van Human Rights Watch.
Berlijn en Parijs streven naar meer soevereiniteit van de Europese Unie ten opzichte van de Verenigde Staten, en beginnen aan massale herbewapening. Op die manier wil kanselier Scholz de plaats van Duitsland en de EU opeisen in een ‘multipolaire wereld’.