Na Merkel en Macron was het de beurt aan Commissievoorzitter von der Leyen om een herstelplan voor de Europese economie aan te kondigen. Dit zal de onderhandelingsbasis zijn voor de regeringen van de lidstaten, en waar de komende weken en maanden nog heel wat gekrakeel zal van komen.
DiEM25, de pan-Europese beweging opgericht door Yanis Varoufakis, de gewezen Griekse minister van financiën onder Tsipras, stelde een plan voor om uit de coronacrisis te geraken. Vanuit CADTM, het Comité voor de Annulatie van de schuld van de Derde Wereld, worden daar grote vraagtekens bij geplaatst.
Neen, de coronacrisis is geen ‘brute pech’ en komt niet uit de hemel vallen. Het is een endogene crisis, een product van ons neoliberaal sociaal-economisch systeem zelf. Een veelzeggende analyse door de Franse econoom Pascal Petit.
Nog voor de Europese Commissie kon uitpakken met een herstelplan voor de Europese economie kwamen Angela Merkel en Emmanuel Macron naar buiten met ‘hun’ plan. Daarbij zouden miljarden ‘gratis’ aan lidstaten in nood uitgedeeld worden, maar het prijskaartje zou bestaan uit grondige sociaal-economische hervormingen. Het wordt uitkijken naar de reacties op de Frans-Duitse verleidingsdans.
De kosten van de coronacrisis en de economische herstelmaatregelen dreigen eens te meer op de kap van de werkende bevolking te belanden. Bergen nieuwe staatsschuld en nieuwe bezuinigingsronden komen op ons af. Nochtans bestaan er linkse alternatieven, die niet alleen de crisis bemeesteren, maar een stap vooruit betekenen voor een duurzame economie. Aan het woord José Gusmão van het Portugese Bloco de Esquerda.
Weer een Europese top zonder resultaat. Valt daar ook maar iets over te zeggen? Eigenlijk wel, al gaat het niet zonder enige speculatie. Zoals over een mogelijks beter samenspel tussen Merkel en Macron dan op het eerste zicht lijkt. En over de gevaren dat dit inhoudt.
Op 23 april is er Europees beraad over de aanpak van de economische crisis in het zog van het coronavirus. Michael Roberts maakt duidelijk hoe weinig geschikt de EU, en de eurozone in het bijzonder, daarvoor zijn.
Het duurde een eeuwigheid alvorens de EU enig akkoord bereikte over de financiering van de strijd tegen het coronavirus. Helaas was de lange broedperiode geen garantie voor een gezond ei. En wie voor de kosten zal opdraaien laat zich al raden.