De Europese Commissie lanceerde een voorstel dat internetbedrijven er in de praktijk zou toe dwingen om de inhoud van private communicatie te analyseren. Handig voorgesteld als noodzakelijke maatregel tegen het seksueel misbruik van kinderen ondergraaft het in feite op disproportionele manier elementaire burgerrechten. Ter bescherming van kinderen is een andere aanpak aangewezen.
De manier waarop het Belgisch politiek establishment de zaak Assange aanpakt spreekt boekdelen over dat establishment in de rest van de Europese Unie: hoge principes verkondigen, ja, maar een journalist te hulp komen die voor zijn uitoefening van de persvrijheid de kop riskeert in het Centrum van de Vrije Wereld, dat gaat te ver…
Binnenkort zijn er presidentsverkiezingen in Frankrijk, waarbij Emmanuel Macron zal proberen een tweede termijn te halen. In deze bijdrage hebben we het niet over kandidaten en programma’s, maar over het Franse ‘semi-presidentiële’ systeem zelf. Ingevoerd door generaal de Gaulle kent de ‘Vijfde Republiek’ aan de Franse president nog meer bevoegdheden toe dan waarover de Amerikaanse president beschikt. Democratie op zijn Frans …
De Franse president Macron heeft het alsmaar over ‘soevereiniteit’. Zeker nu Frankrijk het voorzitterschap heeft van de EU moet men zich afvragen wat hij daarmee bedoelt. En ja, het blijkt eerder te gaan over soevereiniteit voor de bedrijven dan voor de burgers.
Klimaat, gezondheid, tewerkstelling, de Europese Commissie heeft er een antwoord op: Artificiële Intelligentie! Supercomputers, ultrasnelle netwerken! En wat goed is voor de burger blijkt ook nog ’s nuttig te zijn voor de bedrijven. Win-win! Alleen mensenrechtenorganisaties en vakbonden zijn niet zo enthousiast, maar moeten we de vooruitgang laten tegenhouden?
Het Pools grondwettelijk Hof verwerpt de voorrang van het Europees recht op het nationale. Daarmee komt een aberratie in de Europese constructie aan de oppervlakte die reeds lang smeulde, aldus de liberale jurist Marc De Vos. Zo hoort u het ook eens van een ander.
Het derde EU-essay van Perry Anderson, samengevat door David Elstein, gaat over de de hobbelige verhouding van het VK tot Europa, van afwijzing tot toetreding, en uiteindelijk tot Brexit. Het zal sommigen verbazen, maar de slotsom van internationalist Anderson is dat Westminster met al zijn gebreken wat democratie betreft “enorm superieur is aan de gelakte synarchie” die de EU is.
Het tweede essay van Perry Anderson is gewijd aan het ontstaan en de rol van de Europese instellingen, te beginnen met het Hof van Justitie, dat via een pietluttig handelsgeschil de ‘prioriteit van het Europees recht’ doordrukte. Voorts gaat het over de Commissie, de Raden, de Centrale Bank en het Europees Parlement, “het minst belangrijke onderdeel van de Unie” aldus Anderson.