26 februari 2020 -In het Editoriaal van het maartnummer van Le Monde Diplomatique zet Serge Halimi vraagtekens bij de gedachte dat met de Brexit, het verdwijnen van het Verenigd Koninkrijk (VK) uit de Europese Unie (EU), er ook een minder liberale en minder op Washington afgestemde Europese koers kan komen. Dat idee is op zich niet zo gek, geeft Halimi toe, want het VK verdedigt de vrijhandel sinds de Industriële Revolutie, de band met Washington sinds Churchill en Roosevelt, de financialisering van de economie sinds de City of London de Britse economie en politiek ging domineren, en het harde neoliberalisme sinds Thatcher en Reagan.

Maar… “Washington heeft de Britten niet meer nodig om zijn wet te dicteren aan het Oude Continent”: sinds 2004 zijn er een twaalftal landen bij de EU gekomen die net soldaten naar Irak hadden gestuurd op vraag van Washington.  Een beetje provocerend noemt Halimi het “landen die geen twee ideeën kunnen aan elkaar knopen of het moet in het Engels zijn, bij voorkeur in bewoordingen gekozen door het Ministerie van Buitenlandse Zaken van de Verenigde Staten”.

Maar zo fel overdrijft Halimi blijkbaar niet. Hij verwijst naar een communiqué dat door de Trump-administratie doorgestuurd werd naar de Westerse en Arabische bondgenoten na de aankondiging op 28 januari van het zogezegd Amerikaans ‘vredesplan’ voor Israel-Palestina;  in werkelijkheid gaat het over het aanzetten tot verdere annexatie en kolonisatie en een aanfluiting van het internationaal recht. Het Franse blad Le Figaro kwam in het bezit van het communiqué (zie uittreksel) en vindt veel gelijkenissen in de bewoording van de Westerse commentaren op het Amerikaans ‘vredesplan’ en het communiqué.

Halimi geeft toe, de Franse president Macron heeft Trump weliswaar niet ‘bedankt’ zoals het communiqué voorstelt, maar hij heeft ‘zijn inspanningen geprezen’.