14 september 2011 -Als antwoord op de financiële crisis werd in Groot-Brittannië een belangrijke hervorming van de banken op gang getrokken. In de toekomst zouden de deposito- en zakenactiviteiten van banken financieel en institutioneel van elkaar gescheiden zijn (zoals dat tot voor de neoliberale hervormingen ook het geval was).
De zakenactiviteiten (handelen in aandelen, afgeleide producten, …) van de banken zijn vol risico’s. Daarom worden ze afgescheiden van de deposito-activiteiten (geld geplaatst op rekeningen door burgers, consumentenkrediet, en dergelijke). Wanneer deze activiteiten niet gescheiden zijn kan de overheid het zich niet permitteren een bank failliet te laten gaan, omdat dit burgers massaal zou treffen.
Net daarom kost deze scheiding geld aan de banken. Wanneer iedereen weet dat de overheid bij moeilijkheden steeds ter hulp snelt, en banken dus niet failliet kunnen gaan, kunnen de banken zelf goedkoop aan geld raken. Na de scheiding zullen de zakenbanken, die wel over de kop kunnen gaan, meer moeten betalen voor hun financiering, gelet op de hogere risico’s.
Nu vindt de Britse regering het geen goed idee haar banken in deze moeilijke tijden hogere kosten op te leggen. Dus werd de hervorming uitgesteld tot 2019, en misschien wel afgesteld, want in feite werd elke beslissing doorgeschoven naar de volgende regering na de volgende verkiezingen. Dat lijkt logisch, maar is het niet. Want het slot van het verhaal is dat de belastingbetaler in de lopende financiële en economische crisis garant blijft staan voor de zakenactiviteiten van de grote banken.
Dit allemaal zal niet helpen voor de discussie over de hervorming van de financiële markten op het niveau van de EU, waar de Londense city een grote speler is. (fs)