5 juli 2022 – De Europese Commissie besliste in mei 2021 haar financiële steun aan twee Palestijnse organisaties stop te zetten. Het betreft het Palestijns Centrum voor de Mensenrechten PCHR, en de NGO Al-Haq, opgericht in 1979. Beide organisaties laten zich in met het respect door de Israëlische staat – of beter gezegd het totale gebrek daaraan – voor de mensenrechten in de door Israël bezette Palestijnse gebieden. Op grond van geheime documenten gericht aan de EU beschuldigde de Israëlische regering de beide organisaties van terroristische betrokkenheid, waarop Brussel de financiële steun introk. De Brusselse bureaucratie was daarbij blijkbaar internationaal de enige die geloof hechtte aan de Israëlische bewering. Zelfs bij diverse Europese regeringen (Ierland, Nederland, Noorwegen) klonk er gemor over dit al te manifest geloof in de Israëlische standpunten. De Nederlandse buitenlandminister Hoekstra bracht in mei een bezoek aan Israël, en bezocht daarbij ook het ‘terroristische’ Al-Haq, tot ergernis van de Israëlische autoriteiten.

Op 28 juni 2022 trok de Europese Commissie haar financierings-stop terug in. Ingedekt als een ‘fraude onderzoek‘ door de Europese anti-fraudienst OLAF  werden geen ‘onregelmatigheden’ vastgesteld. De timing van dit mea culpa is echter nogal verdacht. Al-Haq had een zaak ingespannen tegen het financieringsverbod bij de Brusselse Rechtbank van Eerste Aanleg, die op 4 juli een uitspraak zou doen. De Europese Commissie is dus net op tijd om niet door een Belgische rechtbank tegengesproken te worden. De direct betrokken Europese commissaris, de Hongaar Olivér Várhelyi bevoegd voor nabuurschap en uitbreiding, wordt trouwens beschouwd als een uitgesproken spreekbuis van de Israëlische lobby in de Commissie, o.a. bij de trieste ‘schoolboekenaffaire‘.

Ons applausje voor de Commissie die op haar beslissing terugkomt is dus uiterst discreet, twee tikjes  van de twee wijsvinger op elkaar. De belangrijke les is echter dat blijvende druk en protesten vanuit mensenrechtenorganisaties en politieke bewegingen tegen de medeplichtigheid van de EU met het Israëlisch apartheidsregime belangrijk blijven, want mediastilte is een belangrijke bondgenoot van veel onrecht. (hm)