2 december 2024 – Het aantal gevallen is niet meer te tellen van brutaal politieoptreden, ontzegging van elementaire burgerlijke vrijheden van demonstratie en  vereniging,  intimidatie van personen en organisaties die protesteren tegen Israel’s oorlog tegen de Palestijnen. Het is dus eigenlijk geen toeval meer als je  vandaag zowel in een Britse als in een Duitse krant  over twee verschillende gevallen van repressie  leest die men eerder bij dictatoriale regimes dan  bij westerse ‘ democratieën’  zou verwachten.

The Guardian brengt het relaas van een getraumatiseerde moeder die op basis van de terrorismewetgeving geboeid uit haar huis werd gehaald en opgesloten in een smerige cel waar het licht dag en nacht aanbleef. Reden: haar dochter zou betrokken geweest zijn bij een actie tegen  het Israëlisch wapenbedrijf Elbit dat een  afdeling heeft nabij Bristol. Na vijf dagen werd de 57-jarige vrouw zonder excuus of verklaring vrijgelaten, zonder teruggave  van persoonlijke spullen en in beslag genomen laptops.

Het Duitse bericht gaat over het verbod dat in mei opgelegd werd aan »Palästina-Solidarität Duisburg«, PSDU.  De groep tekende verzet aan tegen het verbod, en vroeg daarvoor een spoedprocedure. Men kan immers jaren wachten op een uitspraak in beroep, en al die tijd zou PSDU op inactief gesteld zijn.  Op 15 november kwam dan het verdict:  in afwachting van een definitieve uitspraak blijft PSDU  verboden.  De organisatie heeft immers Hamas geen  terroristische organisatie maar een partij genoemd, en  gebruikte ook de slogan “From the River tot he Sea”. Veel is er niet nodig in Duitsland om als ‘extremistisch’ bestempeld te worden. Het Bundesamt Verfassungsschutz, de instelling die over de “naleving van de Duitse grondwet” waakt, zegt op zijn website: “Voor dogmatische linkse extremisten is Palestijnse solidariteit een essentieel en verbindend werkterrein. Het omvat verschillende facetten, waaronder vijandigheid tegenover Israël en antizionisme. Dogmatisch linkse extremisten proberen ideologisch en persoonlijk tussen te komen in debatten en demonstraties over de situatie in het Midden-Oosten.” Blijkbaar is dat al in tegenspraak met de Duitse grondwet…

De repressie van Palestijnse solidariteit hoeft trouwens niet alleen van de overheid te komen. In maart 2024 werd de rekening van de progressieve organisatie “Jüdische Stimme” (voluit: Joodse stem voor een rechtvaardige vrede in het Midden-Oosten) door haar bank, de Berliner Sparkasse, van de ene dag op de andere geblokkeerd. De bank vroeg zelfs de lijst van alle leden en hun adres!  Waarschijnlijk is het niet correct  te zeggen dat de overheid hier geen hand in had. Men kan hetzelfde vermoeden van de vele academische overheden die ook hun bijdrage geleverd hebben aan de repressie.

We halen hier een paar gevallen aan, maar er zijn organisaties die systematischer de onderdrukking van solidariteit met Palestina in kaart brengen. Amnesty International heeft onder andere een overzicht voor België, Civicus voor Duitsland, ook voor Frankrijk is er een inventaris. De brochure  van European Civic Forum toont duidelijk dat er in heel Europa een ongeschreven consensus onder de overheden bestaat om solidariteit met Palestina zoveel mogelijk te onderdrukken. (hm)