door Herman Michiel
Tijdens de Europese vakbondsbetoging van afgelopen vrijdag 4 april in Brussel kwam het rond het Schumanplein tot rellen tussen havenarbeiders en de politie. “Een vreedzame betoging werd ontsierd door een kleine minderheid herrieschoppers”, was de commentaar in de meeste media. Waar die media veel minder op ingaan, is waar die agressie vandaan komt; op de VRT ging de analyse niet verder dan “dronkenschap”.
Nochtans hebben de Europese havenarbeiders wel enige reden om woest te zijn. Een kleine drie jaar geleden stond in deze rubriek het volgende berichtje:
Daar zijn ze weer: nieuwe havenrichtlijn12 sept 2011 – Op 8 september maakt de Europese Commissie in een perscommuniqué bekend dat ze opnieuw een voorstel zal lanceren voor een havenrichtlijnmet als opdracht: de concurrentie verhogen, administratieve verlichting, transparantie in de financiering. De havenarbeiders kunnen de strijdbijl weer opgraven, nadat ze twee eerdere pogingen (2003, 2006) konden terugdringen. Waarom neemt de EU geen patent op haar aanpak? Als je grondwet verworpen wordt, verkoop hem dan als verdrag; haal je je referendum niet, wacht even en doe het opnieuw; krijg je er je richtlijn niet door, wacht een paar jaar en lanceer het nog eens, en nog eens als het moet. |
De Europese Commissie hanteert dus een duidelijke tactiek, die we gerust agressief kunnen noemen. Ze hoopt door een uitputtingsslag het verzet tegen haar liberaliseringsplannen te laten doodbloeden. Daarbij maakt ze gebruik – misbruik is een juistere term – van haar initiatiefrecht: in de Europese Unie kunnen wetsvoorstellen alleen van de Commissie komen. De Commissie hoeft daarbij geen schrik te hebben voor haar “kiezers”, want … ze is niet verkozen. Het wordt misschien al wat duidelijker dat de havenarbeiders het op hun heupen krijgen bij deze nieuwe provocatie vanuit de Europese Unie.
Maar zouden ze er dan niet beter aan doen politieke steun te zoeken in plaats van stenen te gooien naar de politie? Ook dat is twijfelachtig. Politieke steun van wie? Natuurlijk niet van de rechtse partijen, liberalen, christen-democraten, conservatieven … want die zijn openlijk voor ongebreidelde liberalisering. Van de sociaal-democraten dan misschien? De sp.a-europarlementariër en transportspecialist Saïd El Khadraoui titelt toch op zijn blog: Geen havenrichtlijn. Zo begint althans de titel, maar die luidt voluit: Geen havenrichtlijn voor de Europese verkiezingen. Officieel omdat er “onvoldoende tijd is om tot evenwichtige beslissingen te komen” De liberalisering wil men dus na de verkiezingen doordrukken. En tot wie moeten de havenarbeiders zich richten als ze tegen de voorspelbare “evenwichtige beslissing” zijn ? Niet tot Saïd El Khadraoui en zijn sociaal-democratische vrienden, want die maken de liberalisering alleen “evenwichtiger”. We hebben dit nog maar net meegemaakt met de liberalisering van het reizigersverkeer op het spoor. Khadraoui, die zelfs rapporteur was voor dit liberaliseringshoofdstuk, zegt daarover:
| “Ik ben een erg koele minnaar van liberaliseringen. De sociaaldemocraten waren dan ook geen vragende partij om het binnenlands reizigersverkeer per spoor te liberaliseren. Maar als het voorstel dan toch ter tafel ligt, kan je maar beter zorgen dat het werkbaar wordt en dat de belangen van zowel de reizigers als van het personeel zo goed mogelijk beschermd worden.” |
Zonder enige politieke spreekbuis van betekenis om het liberale Europa een halt toe te roepen, is het niet meer dan logisch dat de dokwerkers hun hoop alleen nog op acties stellen; acties in de verschillende Europese havens hebben in het verleden toch al een paar eerdere pogingen van de Commissie verijdeld. En ook nu staan de Antwerpse en Gentse dokwerkers niet alleen. Getuige daarvan het filmpje A guerra dos Portos/The War of Ports, aangetroffen op Globalinfo dat ook over het verzet van de havenarbeiders bericht. (hm)