Op Facebook kwam een petitie voorbij van de Stichting Vluchteling. Er waren grosso modo twee soorten reacties: mensen die zonder meer tekenen, en mensen die uitgebreid vertellen wat ze tegen vluchtelingen hebben. Zelf heb ik niets tegen vluchtelingen, maar toch heb ik de petitie niet getekend.

Als je de petitie onbevooroordeeld wilt lezen, dan vind je de petitie hier.

Hier volgen mijn bedenkingen.

De petitie dringt aan op een “ruimhartig en humaan vluchtelingenbeleid”. Dat zou bestaan uit hulp voor “menswaardige opvang in de regio” en het nakomen van de “beloftes van hervestiging”.

Vluchtelingen hebben volgens de Conventie van Genève zonder meer het recht asiel aan te vragen in Europa. De Europese Unie heeft in de praktijk deze Conventie naar de prullenmand verwezen. In die context vind ik het wat raar op te roepen voor meer geld voor opvang “in de regio” (de “regio”, dat is dan zowat gans de wereld behalve Europa), en daarnaast te eisen dat de “beloftes van hervestiging” worden nagekomen.

Hervestiging is een begrip uit het vluchtelingenjargon dat er op neerkomt dat een kleine groep geselecteerde vluchtelingen uit kampen overal in de wereld naar Europa mag overkomen. Het begrip heeft in de deal met Turkije een nieuwe inhoud gekregen: voor elke naar Turkije teruggestuurde vluchtelingen wordt een andere uit Turkije in Europa hergevestigd.

Met andere woorden: de petitie vraagt Europese middelen voor betere opvang “in de regio”, en hervestiging als vanouds van geselecteerde vluchtelingen uit die kampen naar Europa. Dat de EU zelf inmiddels haar grenzen voor vluchtelingen heeft dichtgegooid, wat vandaag het echte probleem is met de EU, wordt in deze petitie niet beantwoord.

Misschien ligt de verklaring in het feit dat de Stichting Vluchteling zelf altijd gericht is geweest op humanitaire hulp aan vluchtelingen in kampen elders in de wereld, wat op zich alle lof verdient. Toch blijft het een eigenaardige blinde vlek voor het morele en politieke falen van de EU. (fs)