In Duitsland kwamen afgelopen zaterdag (17 september) vele tienduizenden mensen op straat om zich te verzetten tegen de vrijhandelsverdragen die de Europese Unie wil afsluiten met de USA (TTIP) en Canada (CETA). Er waren massademonstraties in Berlijn, Stuttgart, München, Frankfurt, Köln, Hamburg en Leipzig die samen meer dan 300.000 mensen op de been brachten volgens de organisatoren, de helft zoveel volgens de politie. Voor een fotoreportage, zie hier en hier.
De timing van dit protest lijkt bijzonder gelukkig, aangezien de Duitse sociaaldemokraten (SPD) uitgerekend op maandag 19 september in Wolfsburg een ‘Parteikonvent’ houden om de houding van de partij te bepalen tegenover CETA. Dergelijke bijeenkomst brengt 200 districtsvertegenwoordigers en 35 leden van het partijbestuur bijeen. SPD-voorzitter Sigmar Gabriel verklaarde verleden week nog dat CETA in Wolfsburg een ‘go’ zou krijgen, en vertolkt daarmee de wens van de leidende Duitse economische kringen (zie ook ons vorig bericht over de 180-graden zwaai van DGB-vakbondsleider Hoffmann over CETA). Maar gezien het massaal protest zou de SPD hierdoor op een brutale en openlijke manier de rug keren naar de zo geprezen ‘burger’. Dit is verre van onmogelijk, kijk hoe de ‘socialistische’ regering Hollande de Loi Travail door de strot durft te rammen. Maar hoe sterker het protest, des te sterker de politieke schade achteraf, en dat is één van de redenen om de protestgolf nog te versterken.
Ook de geplande grote betoging van 20 september in Brussel komt op een uiterst belangrijk ogenblik. Op die dag zelf komt (volgens viEUws) handelscommissaris Malmström CETA verdedigen in het Belgisch Parlement en worden onderhandelingen geopend voor een nieuw handelsverdrag, met Indonesië. Op 22 september is Malmström in Bratislava, waar ze met de Canadese handelsminister een conferentie “Making trade work for you” belegt. Op 22 en 23 september is er in Bratislava een Europese Ministerraad over CETA en TTIP. Het is niet uitgesloten dat het akkoord dan ‘voorlopig goedgekeurd’ wordt, nog voor de nationale parlementen en het Europees Parlement hun goedkeuring geven.
Er is waarschijnlijk nog nooit een periode geweest in de EU-geschiedenis waar sociale bewegingen zo kort op de bal spelen als nu, en op een uitgesproken politieke veld. Dit is uitstekend nieuws! (hm)