Een verordening is een Europese wet, een ‘bindend besluit rechtstreeks geldend voor alle lidstaten’. Al naar gelang het geval moeten verordeningen goedgekeurd worden door de Raad van ministers en het Europees parlement, door de Raad alleen, en in sommige gevallen  door de Commissie alleen of door de Europese Centrale Bank alleen.  In het Engels is een verordening een regulation, in het Frans règlement.

Wanneer een verordening zowel door de Raad als door het Europees parlement moet goedgekeurd worden, spreekt men van de zgn. medebeslissingsprocedure of codecisie, sinds het Verdrag van Lissabon ‘gewone wetgevingsprocedure’ genoemd. Noteer echter dat het voorstel voor de verordening alleen door de Europese Commissie kan worden gedaan. Het Europees parlement heeft dus geen wetgevend initiatiefrecht!

Een richtlijn (Engels en Frans: directive) is gelijkaardig als een verordening, maar is niet rechtstreeks geldend: ze moet eerst in nationale wetgeving omgezet worden. De richtlijn drukt een doelstelling uit; de wijze waarop dit gebeurt wordt aan de lidstaten overgelaten.