Paul Lootens, algemeen secretaris van de Algemene Centrale van het ABVV (*)
24 februari 2015

Ja, we kunnen het !

Verandering kan. En ja, wij zijn daartoe in staat. Podemos, zeggen de Spanjaarden, we kunnen het. Het is de naam van een brede linkse politieke beweging die forse verkiezingsresultaten haalt. Overal in Europa winnen linkse bewegingen aanhang. En in Griekenland is het linkse blok van Syriza aan de macht, met Alexis Tsipras als regeringsleider.

De Griekse regering kiest resoluut voor sociaal en economisch herstel

De linkse regering in Griekenland maakt de keuzes waar wij al zo lang actie voor voeren. Zij kiest resoluut voor sociaal en economisch herstel en verwerpt de uitzichtloze besparingen van de Europese instellingen. Wij zijn al zo dikwijls op straat gekomen om een sociaal Europa te eisen, dan moeten we ons nu ook met hart en ziel aan de zijde van de Griekse linkse meerderheid scharen.

Griekenland verkeert in een bijzonder zware crisis. Toen het land in 2002 mee toetrad tot de euro rees de kritische vraag al of het daar wel sterk genoeg voor was. En toen in 2008 de hele bankwereld over kop ging stortte de zwakke Griekse economie helemaal ineen. De sterke landen van de Europese muntunie kregen het al zo hard te verduren, niet te verwonderen dat Griekenland helemaal wegzonk. Bovendien zat het financiële huishouden van het land behoorlijk fout. De deur stond wagenwijd open voor fraude.

Over die fraude deden wilde cowboyverhalen de ronde. Maar voor alle duidelijkheid, of het nu bij ons is of in Griekenland, belastingontduiking die echt schade toebrengt gebeurt door mensen met grote vermogens, niet door de gewone inkomens, laat staan de kleine. Wie alle Grieken afschildert als luie profiteurs die hun ellende aan zichzelf hebben te wijten, verkoopt boosaardige prietpraat.

Het opgelegde steunprogramma aan Griekenland is een wurgprogramma

Om Griekenland uit de financiële nood te helpen kreeg het een steunprogramma opgelegd. Het werd uitgedokterd door de Europese Commissie, de Europese Centrale Bank en het Internationaal Muntfonds. Alleen is dat geen steunprogramma. Het is een wurgprogramma. Het geld dat ter beschikking wordt gesteld dient om de banken uit de wind te zetten. De Grieken zelf krijgen geen geld, zij moeten een versmachtend besparingsplan uitvoeren. De economie gaat nu helemaal teloor, de sociale bescherming is teruggebracht tot wat aalmoezen. Wie het moeilijk heeft is veroordeeld tot de bedelstand.

Alexis Tsipras en zijn linkse regering weigeren dat demonische afbraakplan langer te ondergaan. Hoe dieper het land de afgrond intuimelt, hoe moeilijker het wordt schulden terug te betalen. Wie heeft daar baat bij? Niet de Grieken, niet de Europeanen. Misschien wel de banken die profiteren van riante intresten.
De Grieken willen ademruimte. Soepele voorwaarden, spreiding in de tijd, zodat de economische activiteit weer aangezwengeld kan worden. En zodat de sociale bescherming, de gezondheidszorg, het onderwijs kunnen functioneren zoals het hoort. Wie in ’s hemelsnaam kan daar bezwaar tegen hebben?

Net zoals de Grieken en de Spanjaarden, zijn ook wij in staat tot verzet

De Europese leiders hebben nu de deur op een kier gezet. Het bestaande steunprogramma werd voor vier maand verlengd. De linkse Griekse regering kan een nieuw en een sociaal beleid uittekenen. Al is er geen enkele zekerheid, terwijl we dit schrijven kan de deur al weer dichtgeklapt worden.

De weg is nog lang en moeilijk. Maar de Grieken tonen dat het kan. Net zoals de Spanjaarden zeggen, podemos. Net zo zijn ook wij in staat tot verzet. Daarom is de vakbondsactie van 11 maart zo belangrijk. Daarom is onze steun aan het nieuwe burgerinitiatief Hart Boven Hard zo belangrijk. Noteer alvast de afspraak met Hart Boven Hard, op 29 maart, in Brussel, voor een grote protestparade.

(*) Deze tekst verscheen als Standpunt in De Nieuwe Werker, nr 4, 27  februari 2015, ledenblad van het Algemeen Belgisch Vakverbond (ABVV). Het ABVV is de Belgische socialistische  vakbond (FGTB in franstalig België) met meer dan anderhalf miljoen leden.